Tasmanië

Hoi,

DE FOTO's STAAN EROP!! Onder het mapje Tasmanië!

Nieuw Zeeland is nog steeds geweldig.

Vanuit Dunedin Nieuw Zeeland zetten we deze blog van Tasmanië op de site. Door gebrek aan internet mogelijkheden en tijd duurde het weer even voordat deze er op kwam. Nu hebben we eindelijk internet,maar is het echt te traag om foto’s te laden, wat heel erg jammer is want die zijn echt mooi weer deze keer. Die houden jullie nog te goed.
We hebben nu weer een auto gehuurd en rijden lekker rond over het zuid eiland en ik kan jullie nu al verklappen dat dit toch wel één van de mooiste landen is die we tot nu toe gezien hebben. De volgende blog ga ik daar meer over vertellen maar nu eerst de blog van Tasmanië.

Hobart in het zuiden van Tasmanië is een kleine stad voor de grootste stad op het eiland. De eerste twee nachten sliepen we daar in een gezellig hostel waar we ook 4 andere Nederlanders tegen kwamen. Twee dagen nadat we aangekomen waren, hebben we onze huurauto opgepikt waarmee we de komende 8 dagen zouden gaan rondrijden. Dit keer was het geen groen-paarse Jucy-van maar een kleine blauwe Kia Rio. De eerste dag gingen we opweg naar Queenstown in het westen. Onderweg vielen meteen een paar dingen op. Geen 50km is het zelfde, het is allemaal super mooi, er is heel weinig verkeer op de weg, er liggen enorm veel dode dieren langs de kant, Tasmanië heeft een hoop bergen en meren en de Kia verbruikt een stuk minder benzine dan de Jucy. Na een ander half uur gereden te hebben zette Suus een radiozender op die gewoon in het Nederlands was!! Echt grappig, en toen Sugar lee hooper voorbij kwam  met haar “Jo met de banjo” hadden wij even ons eigen carnevals feestje in de auto. Tasmanië is ongeveer 1,5 keer zo groot als NL en heeft maar ongeveer  500.000 inwoners. Een groot deel van het land is Werelderfgoed natuurgebied en door dat het zo’n geïsoleerd eiland is vind je hier heel veel natuur wat je nergens anders ziet.
Onderweg naar Queenstown zijn we aantal keer bij die natuurparken gestopt waar we weer een mooie waterval gezien hebben in een regenwoud en het diepste meer van Tasmanië (Zie je niks van vanaf het land, maar het idee is leuk). In Queenstown kwamen we in een oud hotel terecht met van die grote houten trappen en bloemetjes tapijt op de vloer, niet echt backpackers gevoel maar evengoed leuk. ’s Avonds reden we nog even over een slingerend bergweggetje naar Strahan waarvandaan we achter de duinen vanaf het strand de zon in de zee zagen zakken. Een typisch Nederlands gevoel.
De volgende dag zette we onze reis voort richting het noorden waar we een stop maakte bij het “Craddle Mt.” Nationaal park. Een gebied met allerlei wandelroutes over de bergen, langs de meren en door de bossen. Dit was echt weer 1 van de mooiste plekken waar we tot nu toe geweest zijn. Helaas hebben geen wilde beestjes gezien, maar evengoed was het genieten. Later die dag reden we door naar Brunie, waar we een mooi hotelletje vonden met uitzicht op strand en zee.
Launceston was de bestemming voor de volgende dag. Wat leuk is aan het rijden in Tasmanië dat je zoveel plekjes hebt om te stoppen onderweg waar je weer een mooi meer, baai, strand, bos of waterval kan zien. In Launceston kwamen we in het mooiste hostel dat we tot nu toe gehad hebben. Het zit namelijk in een oud soort van landhuis en de kamers en keuken waren super. Het was zelfs zo goed dat we daar 2 dagen bleven rondhangen om even lekker niks te doen.
We hadden bedacht om de volgende dag naar een enorme lavendel plantage te gaan waar we een stuk voor om moesten rijden. Iedereen die dat van plan is te gaan doen raad ik aan om voortaan eerst te checken of het wel de tijd is voor lavendel, want daar aangekomen hadden uitzicht over een gigantisch landschap met allemaal hoopjes aarde :s. Een beetje teleurgesteld reden we maar door naar St. Helen met wederom wat stops bij onder meer een waterval. Ten noorden van het stadje werd onze dag weer helemaal goed gemaakt bij de “Bay of Fires”. Stranden met helderblauw water, langs de duinen en zo goed als geen mensen daar, wat wil je nog meer. De volgende dag reden we door naar “Wineglass Bay” nog zo’n mooie baai in een natuurlijk gebied. Echt een “must do” in Tasmanië. Onderweg daar naartoe namen we twee franse lifters mee met rugzak en al. En als je de Kia Rio kent, snap je dat 4 volwassenen met rugzakken erg krap is in dat autootje, maar des te gezelliger. Na de wandeling bij de baai reden we met z’n tweeën weer door naar Hobart waar we vervolgens de auto nog twee dagen hadden om daar rond rijden en verschillende dingen gingen bezoeken. Zo gingen we de eerste dag daar de berg Wellington op, met de auto natuurlijk. Boven aangekomen ervaarde we een beetje het winter gevoel wat jullie gehad moeten hebben want het was echt ijskoud. Het uitzicht was er niet minder om gelukkig.
Het laatste dagje met de auto reden we naar Port Arthur. Het franse koppel (Frederik en Celine) waren inmiddels ook in Hobart aangekomen en gingen met ons mee. Port Arthur is een schiereiland waar in de 19^e eeuw britse veroordeelde naartoe werden gebracht om daar te werken. Omdat er verder niet veel geschiedenis in australië te vinden is, is dit wel heel interessant om te zien. We kregen een rondleiding langs de gevangenissen, huizen van officiers en de kerk. Hierna gingen we met een cruise langs twee eilanden waarbij op de ene de “begraafplaats” was en op de andere de eerste jeugdgevangenis was. Erg interessant allemaal en vooral ook gezellig met het franse koppel. ’s Avonds zijn we nog even wat met hun gaan drinken bij 1 van de weinige barretjes in de stad, waarmee eigenlijk alweer een eind kwam aan het avontuur in Tasmanië.

Ik hoop dat jullie een beetje een idee hebben gekregen van wat we meegemaakt hebben, maar als jullie de foto’s zien is het vast duidelijker.

Vrolijk pasen!!!

Suus, Marsis en Jochem