Het land van de Kiwi's...

Aloha!!

Vanuit Hawaii stuur ik jullie de blog van Nieuw Zeeland. Het is weer een lang verhaal, maar ik hoop dat jullie het leuk vinden. We genieten nog steeds van alle leuke reactie die jullie geven, dus dank daarvoor!

Zoals ik al een beetje in de laatste blog heb laten weten, beviel Nieuw Zeeland (NZ) ons al super goed en na het posten van de blog werd het alsmaar beter.

Voor het bezoeken van het NZ hebben we eerst 16 dagen een micro camper voor het zuid eiland gehuurd en daarna 6 dagen voor het noord eiland.

We begonnen onze trip in Christchurch waarvandaan we met de klok mee rond het eiland gingen. De eerste dag reden we een stuk richting het zuiden, waarin al gelijk te zien was dat dit eigenlijk een grote versie is van Tasmanië met mooi heuvel landschap met hier en daar meren. Omdat we in onze Micro camper (stationwagon) kunnen slapen, gingen we op zoek naar goedkope kampeer plekken. En die zijn hier in NZ, zogeheten DOC sites wat neerkomt op gemeente campings waar een chemische toilet staat en als je mazzel hebt een picknick tafel. Tevens zijn ze vaak op onmogelijke plekken verstopt ergens in “the middle of nowhere”, zo ook onze eerste avond. Na links afgeslagen te zijn van de hoofdweg, reden we zo’n 14km over gravel ( met een huurauto die niet offroad mag) om vervolgens op een open plek in het bos onze auto te parkeren. Maar we waren niet alleen, drie anderen hadden de plek ook gevonden en nadat we ons potje hadden gekookt bouwde we onze keuken om in een bed en konden we slapen. Na een goede nacht reden we de volgende ochtend richting het Mt. Cook National Park (NP). Onderweg kwamen we nog langs een oud kerkje aan de rand van een helder blauw meer waar op dat moment “Hosanna” op de orgel gespeeld werd. Toen we daar eventje in de kerkbanken zaten zagen we het uitzicht wat de kerkgangers daar iedere zondag hebben. (Zie Foto’s) Ik vraag me af of ze de preek nog wel kunnen volgen. Na het heilige momentje reden we door naar het NP waar we een tocht van 3 uur gingen lopen naar een gletsjer. Het was winderig, nat en koud maar evengoed de moeite waard om daar te wandelen.

’s Avonds strandde we weer op een kampeerplek welke gratis was, maar deze keer pal naast de weg. De volgende dag reden we langs wat Maori muur tekeningen en een plek met rare rotsformaties (olifanten rots genaamd) waar een deel van de film Narnia is opgenomen. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten is NZ heel vaak gebruikt voor opnamens van films. De bekenste is toch wel de trilogie van “the Lord of the Rings”. Wij zijn, zover wij weten, niet op specifieke filmlocaties geweest, maar als je door dit land heen rijd zie je absoluut de landschappen die je ook in de films voorbij ziet komen, echt heel gaaf. Na de olifanten rots reden we door naar Dunedin waar de enige vaste land kolonie van de Royal Albatros is. Omdat we daar te laat in de avond waren, konden we die helaas niet zien, maar als we nog een half uurtje zouden wachten konden we pinguins aan land zien komen. Na een uur was het koud en donker en toen we snel drie schimmen over het strand zagen schuiven hielden we het voor gezien en gingen we op zoek naar een slaapplek. Deze vonden we op de parkeerplaats van het treinstation die overigens erg mooi was.

Omdat de avond ervoor een vrouw ons had gewezen op een lokaal zwembad naast het ziekenhuis waar je ’s ochtends vroeg kon zwemmen (en dus ook douchen), stapten we al vroeg onze auto uit om naar het zwembad te gaan. Daar aangekomen leek het net een inrichting en keken de toch wat oudere mensen ons aan alsof we van mars kwamen, maar... wij hadden onze douche te pakken en konden daarna weer fris de weg op.
Deze dag reden over een touristische route langs de kust waarbij verschillende stops waren bij watervallen, vuurtorens, een fossiel bos, aparte waaibomen (zie foto’s)enz. Dit was helemaal in het zuiden van NZ waar we op een gegeven moment op het zuidelijkste puntje van NZ waren. Dit was ook het punt dat we het verst weg van jullie allemaal waren en ik kan je zeggen, het was er prachtig. Maar toch missen we jullie nog steeds enorm en iedere dag komen we weer dichterbij onze terugvlucht naar Amsterdam. Uiteindelijk strandden we op een parkeerplekje bij een vuurtoren langs het strand waar we weer een mooie zonsondergang konden bewonderen.
Het volgende plekje wat op het programma stond was Millford Sounds. Dit is een fjorden gebied in het ZW van NZ waar je prachtig uitzicht op fjorden kan hebben. “Kan” hebben inderdaad want het regent er gemiddeld 8 meter per jaar en zo ook de dag dat wij er heen gingen. Evengoed was het een mooie slingerweg door de bergen met aan beide kanten watervallen die naar beneden storten, maar “het” mooie plaatje hebben we helaas gemist. Bij een uitkijkpunt langs die mooie weg stopte we eventjes en zodra we onze auto stil zette kwam er een soort papegaai naast onze auto zitten. Later bleek dit een Kea, de enige soort alpine papagaai, te zijn. Eerste twijfelde ik nog even of ik moest uit stappen omdat hij me raar zat aan te kijken, maar toen ik dat deed rende hij snel onder de auto. Op het moment dat we weer verder wilde rijden kregen we dat beest niet onder de auto vandaan, dus kwamen we op het idee om ‘m er onder vandaan te lokken met een stukje brood. Toen Suus de achterklep open deed, sprong Kea opeens onder de auto vandaan en stond vol verwachting te kijken naar wat Suus ‘m zou gaan geven. Dit ritueel had hij dus al vaker gedaan en met succes. Na een regen achtige nacht hadden we er weer wat bij geleerd. Zet nooit je auto onder een boom als het regent en je er in wilt slapen, want het lijkt net of de Jostiband (of ieder ander welgerespecteerde muziekgroep) de hele nacht op je dak staat te rammen. De dag begonnen we met een 3 uur durende wandeling naar de top van een berg waarvandaan we helaas weinig konden zien aangezien het nog steeds regende en bewolkt was. Hierna vervolgde we onze reis naar queenstown waar we die avond een meisje tegen kwamen die we eerder op het vliegveld van Tasmanië hadden ontmoet. Na met hen in een barretje wat gedronken te hebben, hadden we een slaapplekje langs de kant van de weg gevonden. Achteraf bleek dit niet te mogen en dat merkte we ook, iedere keer als er een auto langs kwam toeterde die zodat wij tot redelijk laat wakker gehouden en vroeg gewekt werden. De volgende ochtend namen we een ‘betaalde’ douche op de plaatselijke camping aldaar, achteraf bleek ook dit niet te mogen echter ditmaal mochten we samen 36 Nzdollar betalen om geen problemen met politie etc. te krijgen. Na onze ietwat dure douche gingen we hetgene doen waar deze stad bekend om staat, bungyjumpen. Er zijn verschillende opties in de regio om te springen, maar Suus moest natuurlijk weer de hoogste. Dus gingen we de Nevis bungy jump van 134m doen en ik kan je vertellen dat is hoog. Gelegen in een berg achtig gebied ligt een kloof met een rivier waar een bakje op 134m hoogte aan staalkabels is bevestigd. Aangekomen op de berg kregen we ons tuigje om en gingen met een kabelbaantje naar het bakje toe en voordat je eigenlijk besefte hoe hoog het was waar je vanaf zou gaan springen dook je naar beneden met een stuk elastiek aan je benen. Vanaf dan is het alleen nog maar genieten van de kick die je er van krijgt. Binnen 1 min sta je eigenlijk alweer boven in het bakje en komt het besef een beetje binnen wat je zojuist gedaan hebt. Op Youtube staan twee filmpjes van Suus en mij. Druk hier voor Jochem en hier voor Suus. Na ’s avonds een in Queenstown wereldberoemde FERGburger (groot en lekker) gegeten te hebben gingen we ’s avonds maar weer op een legale campsite staan in Glenorchy, een gebied wat gebruikt wordt in veel opnamens van reclame’s en films zoals: Narnia, LOTR en Wolverine. Erg mooi dus. Wanaka was onze volgende bestemming en het was de bedoeling dat we daar zouden gaan skydiven, maar vanwege slechte weersomstandigheden ging dat niet door. Erg jammer natuurlijk, maar dat gaf ons wel de mogelijkheid om bij de “Warbirds”, een wereldberoemde vliegshow met allerlei oude oorlogs vliegtuigen, te gaan kijken. Entree was 70dollar, maar op 100m afstand kon je er net zo van genieten op een landweggetje naast het vliegveld. Na de hele dag op de motorkap gehangen te hebben, genietend van de show, gingen we door naar “Puzzle World”. Die is een klein attractie park wat in het teken staan van puzzles (duhhuh) en optisch bedrog. De puzzles waren echt om hoofdpijn van te krijgen en de optisch bedrog kamers om misselijk van te worden, maar het was evengoed leuk voor een paar uurtjes. (zie foto’s) Weer terug in de echte wereld vervolgde we onze weg naar het gletsergebied gebied in NZ. Er zijn zo’n 400 gletsjers hier waarvan 2 bekende, “de Fox Glacier” en “de Franz Jozef Glacier”. De eerste dag daar bezochte we de Fox wat op zich wel interessant om te zien was, maar voor de volgende dag hadden we een toer geboekt waarmee we op de Franz Jozef gingen lopen. Dit was wel weer een hele andere ervaring, klimmend over het diep blauwe ijs, op van die ondergebonde spikes. Erg mooi en bijzondere ervaring weer.
Om de blog nog een beetje “kort” te houden ga ik even wat sneller door de volgende dagen heen waarin we langs de westkust en het noorden van het zuid eiland reden. De route langs de kust was erg mooi om te zien waarbij “pancake rocks” (zie foto’s) en “Blowholes” leuke stops voor onderweg waren. Verder kwamen we weer langs verschillende zeehonden kolonies en hebben we op mooie plekjes aan het strand overnacht. In het noorden hadden we in het “Abel Tasman NP” de koudste nacht tot nu toe, waarbij het vorst aan de binnenkant van de ramen zat en ik werd wakker gehouden door mijn koude neus (heel interessant). Voordat we langs de oostkust weer naar beneden reden, spendeerden we nog een dag in de omgeving van “Malborough Sounds” wat weer een stuk natuur op z’n best was.
Zo kwamen we na een dag of 4 aan in Kaikoura aan de oostkust. Vanaf hier namen we een cruisetocht van een paar uur op zoek naar walvissen en dolfijnen. Na een uur kwam er dan een potvis boven drijven. Het had op dat moment ook een grote drijvende boomstam kunnen zijn afgezien van zijn blowhole waarmee hij regelmatig een fonteintje showde. Na zo’n 12 min. dook hij dan weer naar beneden waarbij hij de bekende staart slag maakte, om vervolgens weer 2 uur op de zeebodem octopussen te gaan eten. Na dit toch wel aparte tafereel gingen we weer verder. Binnen korte tijd zaten we met onze boot midden in een groep dolfijnen die als een wilde om ons heen zwommen en doken. We hadden we al eens in Australië gezien maar nu waren ze wel echt dichtbij. Echt leuk om te zien hoe speels die beesten zijn.

Op zoek naar een gratis gemeente camping, reden we in het pikke donker op een gravel weg in wederom “the middle of nowhere”, maar toen we op de plek aan kwamen stonden er twee campers en een tentje bij een kampvuurtje. Toen we nog maar net de auto uitgestapt waren werden we al op de groepsfoto genomen en kregen we een stuk taart in ons hadden gedrukt ter gelegenheid van een verjaardag. Dit was uiteindelijk een hele gezellige avond met wat Kiwi’s waarmee alweer een eind kwam aan onze roadtrip op het zuid eiland.

De volgende dag moesten we weer onze auto inleveren en hadden we onze overnachting op het vliegveld. Het scheelt weer een nacht in de hostel en de nachtshuttle is duurder dan overdag dus dat is gauw verdient, dachten we. En dat moeten zo’n 30 andere mensen ook gedacht hebben, want het lag er vol met mensen in slaapzakken. Als 1 van de weinigen hadden we een lekker zacht bankje weten te scoren dus we hadden uiteindelijk een prima nacht.

We vlogen naar Auckland op het noord eiland waar we direct weer zo’n zelfde auto konden oppikken om vervolgens in 6 dagen het eiland te verkennen.

Omdat Auckland zo’n grote chaotische stad is besloten we maar om direct een paar uur uit de stad te gaan rijden richting het Coromandel Peninsula ten oosten van de stad. Buiten dat het weer een andere en toch weer mooie natuur was waar we doorheen reden de eerste dag, zagen we niet zoveel bijzonders. We maakte nog wel even een stop bij een “Kauri” boom met een diameter van ongeveer 2 meter. Na lang zoeken vonden we eindelijk een plekje waar niet stond dat je niet mocht kamperen of ’s nachts parkeren, dus daar (in de buitenbocht van een bergweggetje met uitzicht over zee) gingen wij wel kamperen. De tweede dag op het noord eiland gingen we eerst naar de “Cathedral cove” een mooie baai met een door de zee uitgespoelde grot. Na daar een paar uurtjes gespendeerd te hebben op het strand reden we door naar de hot beach. Dit is een plek waar je wanneer het eb is badjes kan graven waar dan heet grondwater in komt te staan. Daar aangekomen wemelde het van de toeristen met schepjes op de plek waar het moest zijn en het water was nog niet eens ver genoeg teruggetrokken. Toen we dat zagen hielden wij het voor gezien en reden door naar het zuiden waar we weer op een gratis gemeente camping terecht kwamen. Vanuit daar was een wandelroute te doen langs een oud mijn gebied. Bij deze route moest je op een gegeven moment door een 150 meter mijn tunneltje heen. Toen we daar in het pikkedonker doorheen liepen riep Suus opeens: “Hey, ik zie glowwurms.” En inderdaad allemaal kleine lichtjes op het plafond en langs de wanden, dit was echt super gaaf om te zien. Rotorua, de culturele hoofdstad van NZ, was onze volgende bestemming. Rotorua is niet alleen de plek waar veel te zien is van de Maori cultuur en geschiedenis,, maar ligt ook in een thermisch gebied. In de omgeving zijn verschillende geisers, warmwater bronnen, vulkanen en modderbaden. Overal in het stadje komt er rook uit de grond en stinkt het naar rotte eieren door de zwaveldampen. Op de dag van aankomst hebben we het museum bezocht, wat erg interessant was, gelegen in een oud badhuis en een van de eerste kerken op het eiland. De kerk was in een maori stijl gebouwd. Het museum was de eerste SPA op het zuidelijk halfrond en werd eind 19^e eeuw gebouwd als toeristische trekpleister voor NZ, zodat mensen vanuit de hele wereld hier heen kwamen voor de baden die een helende werking zouden hebben voor reuma, huidziekten en andere lichamelijke problemen. Na een nacht op een parkeerplaats in het park doorgebracht te hebben, gingen we de volgende dag in de omgeving naar verschillende parken met de bronnen etc. Het eerste park heette “Hells Gate” waar verschillende modderbaden en warmwater bronnen waren. Dit was weer een hele aparte kant van de natuur om te zien. Allerlei onwerkelijk kleuren, al het stoom wat constant voorbij drijft en het water of modder wat constant in beweging is. Na wat rondlopen en een moddermasker gingen we door naar het volgende park met de naam thermal wonderland. Dit was zo mogelijk nog mooier en aparter, wat lastig is om in woorden uit te drukken, dus verwijs ik naar de foto’s van het noord eiland. We sloten de dag af met een cultureel Maori show en hangi. In de show maakten we kennis met traditionele zang, dans, kleding, wapens, instrumenten en taal. Na de show kregen we heerlijke gerechten voorgeschoteld die bereid waren op een traditionele manier genaamd “hangi”. Hierbij wordt het eten in de grond gekookt op hete stenen. Na onze backpackers maaltijden was dit echt een 4 sterren maaltijd. De volgende dag was het dan eindelijk zover, we gingen skydiven :D!! ’s Ochtends gingen we eerst nog even baden midden in de natuur in een warmwater beek met warme waterval, heel apart en lekker. Hierna reden we nog even langs een geiser. Helaas werd de geiser een beetje geholpen om te spuiten door het een soort van zeep in te gooien, maar evengoed leuk om te zien. Uiteindelijk kwamen we dan aan het eind van de ochtend aan in Taupo, wat bekend staat als de skydive hoofdstad in de wereld. Aangekomen bij het vliegveld ging alles heel snel en voor we het wisten zaten we in een overall, tuigje om, gekke muts op, met 10 man gepropt in een klein gammel vliegtuigje. We gingen een tandemsprong doen vanaf 15000ft (±5km), waarna we een vrije val van ong. 1 minuut maakten en op dat moment ging de parachute open en genoten van een prachtig uitzicht over het meer van Taupo, de oost en west kust van het noordeiland en de berg die gebruikt werd als mt. Doom in LOTR. Na 5 minuten landen hadden we weer vaste grond aan de voeten. Dit geweldige moment werd opgenomen door een extra skydiver die foto’s en video opnamens maakte zodat jullie er ook een beetje van kunnen genieten. Het duurde even voordat het besef binnen kwam dat we zojuist uit dat vliegtuigje waren gesprongen maar het was echt een ervaring als geen ander. Na dit “hoogtepunt” kwam er al weer een eind aan onze trip door NZ die eigenlijk veel te kort was voor wat NZ te bieden heeft. Onze volgende bestemming maakt het een stuk minder vervelend om te vertrekken. Hawaii is de volgende in de rij van bijzondere landen die we mogen bezoeken en ervaren.

De foto's staan in de mappen Nieuw Zeeland Noord en Zuid. Ik hoop dat jullie genoten hebben van de blog en zullen genieten van de foto's

Knuffel Suus, Marsis en Jochem