Noord Thailand...

Hey allemaal,

Bedankt voor de leuke reacties de we weer gehad hebben op onze laatste blog. Wat mijn vergelijkend warenonderzoek van de Big Mac betreft, dat is een beetje in de soep gelopen. 4 van de 7 landen hebben nog geen Mac Donald’s. In China was het wel opvallend dat de Mac een stuk goedkoper was dan bijna alle andere restaurants, maar verder was de smaak hetzelfde. Vietnam, Laos en Cambodja hebben er dus nog geen, en nu hier in Thailand vind je ze weer overal maar zijn de prijzen dan ook weer een stuk hoger. Dan het aantal watervallen dat we gezien hebben. Pff. Dat zijn er ongeveer 20 geweest tot dag honderd en er zijn er nu in Thailand weer 3 bijgekomen. De hoogste en de mooiste waren in het gebied van het Bolaven Plateau in Laos. De nieuwe woorden die we leren, blijven meestal hangen bij: Hallo, dank u, ja nee dank je. Dus 4 keer 7 is 28. Niet helemaal correct maar ik denk dat het daar wel een beetje op neer komt. De rest van de woorden zijn we alweer vergeten.  Als mensen nog vragen hebben, stel ze gewoon en dan geven wij weer antwoord. Dan is het nu weer tijd voor de blog.

Na ons 100 dagen mijlpaal vonden we het maar weer eens tijd voor wat actie dus hadden we ons ingeschreven voor de “Flight of the Gibbon”. Dat is een 2 uur durende tokkelbaan door de jungle van Thailand op zo’n uur afstand rijden van Chiang mai. ’s Ochtends om 6 uur werden we opgehaald met het busje waarin we met 4 anderen op weg gingen naar een klein dorpje in de jungle. Daar aangekomen kregen we wat uitleg oven het project van “flight of the Gibbon” waarbij 20% van de inkomsten naar de bewoners van het dorp gaan en 10% naar het project ter bescherming van het Gibbon aapje. Daarna nog even wat uileg over het materiaal en het parcours waar we over zouden gaan en toen kon het avontuur beginnen. Met 2 gidsen en 6 deelnemers stonden we dan bij het eerst plateau hoog in een boom. Om de buurt zette we ons katrolletje op de kabel en gleden van de ene naar de andere boom. Onder weg gingen we ook nog een paar keer abseilen en over een paar houten bruggetjes heen. Voor ons was het niet meer echt een kick om het te doen, maar dankzij het mooie uitzicht en de gezellige groep waar we mee waren was het een gezellig uitje. 6 uur later kwamen we weer terug bij ons guesthouse. Omdat een jongen uit de groep ons vertelde over een nacht safari waar hij heen was geweest, besloten wij om ’s avonds daar ook eens een kijkje te gaan nemen. Na ons avondeten vertrokken we naar het park. Daar aangekomen werden we verwelkomd door een neefje van Dumbo die daar stond te hoela hoepen met z’n slurf en ons allerlei andere kunstjes liet zien. Erg knap maar ergens ook weer zielig. Bij nachtsafari is het ( zoals je waarschijnlijk zelf al bedacht had.) donker. Het fijne was dat wij met een gids mee gingen die toevallig vanavond even vergeten was zijn zaklampje op te laden waardoor we bij de eerste wandeling rond “het zwanenmeer” de meeste dieren niet konden zien totdat we er een foto met flits van hadden gemaakt. Deze wandeling was net als in de meeste dierentuinen waarbij dieren langskwamen als nijlpaarden, slowmotion aapje (erg grappig), woestijnvos, witte tijger, krokodilvis enz. Hierna gingen Suus en ik naar een plek toe waar het mogelijk was om een jonge tijger de fles te geven. We konden kiezen tussen een 2 maanden oud gewone tijger en een witte tijger die een aantal maanden ouder en ook een stuk groter was. Wij besloten eerst maar even het lieve kleine tijgertje op schoot te nemen wat in principe ook nog een uit de kluiten gewassen kat is. Zodra ze uit haar kooi kwam ging ze volledig voor de fles en lag gulzig op onze schoot aan de fles te lurken. Nadat wat foto’s waren gemaakt kwam er een eind aan het tijgerknuffelen en ging ze weer terug haar kooi in. Met nog een beetje onwerkelijk gevoel gingen we door naar het volgende onderdeel van de safari waarbij we in zo’n, als zebra vermomd safari wagentje langs allerlei dieren gingen. Sommige dieren (herten, kangaroe’s, zebra’s, giraffen, hyena’s en zwijntjes) liepen, weliswaar gescheiden van elkaar, los in het gebied. Terwijl andere dieren ( leeuwen, wolven, beren en olifanten) wel (tevens ook gescheiden) achter een hek zaten. Al met al was het allemaal leuk om te zien en mede dankzij een grappig gids op het safari treintje hebben we ook nog flink wat gelachen. Na de safari besloten 2 andere Nederlandse meiden de witte tijger de fles te geven en aangezien en max 5 mensen mee naar binnen mochten, gingen we ook nog een mee om deze toch wel bijzondere tijger eventjes te aaien. De avond werd nog afgesloten met een fontein/lichtshow op het zwanenmeer waarnaar we weer lekker terug gingen naar ons guesthouse. De volgende ochtend gingen wij ons wagen in de Thaise keuken. We namen een kookcursus van een hele dag waarbij we eerst de markt op gingen om allerlei fruit en groentes te leren die ik van mijn leven nog nooit had gezien (maar dat zegt niets natuurlijk). Daarna konden we 6 typisch Thaise gerechten kiezen die we 1 voor 1 gingen bereiden en uiteraard daarna ook zelf mochten opeten. Het was erg leuk om dit alles te doen zelf met een paars schortje om en een roze theedoek met olifanten erop om mijn hoofd. Na het kokkerellen en met onze buik vol gingen we aan het eind van de middag weer terug naar onze kamer. ’s Avonds hadden we met Theresa (een Duits meisje die we bij het koken hadden leren kennen) afgesproken om nog even wat te gaan drinken ergens in de stad waarbij we wederom eindige op een avondmarkt. De volgende dag gingen Suus en ik meer naar het noorden van Thailand naar Pai. Pai is een klein stadje met een hele leuke sfeer en in een hele mooie omgeving. Toen we daar rond 2 uur aankwamen en inmiddels al weer een bungalowtje tot slaapplek hadden gedoopt,  besloten we het stadje te voet te verkennen wat ons ongeveer een uur koste. Omdat lopen toch niet ons ding was gingen we maar weer voor de motorbike die we deze keer voor 24 uur konden huren. Dit betekende dat we die middag nog 2 uur de omgeving konden verkennen en de volgende dag ook nog tot een uur of 3. Toen we tijdens de 2 uur op een klein landweggetje zaten ging Suus voor het is van haar leven de motorbike besturen en wonder boven wonder reed ze in 1 keer weg zonder brokken te maken en het schakelen al snel onder de knie. (Goed voorbeeld doet goed volgen he ;) ) Terug bij ons bungalowtje wilden we onze spulletjes dumpen om nog even over de avond markt te lopen, maar tot onze verbazing paste ons sleuteltje niet op het hangslot van de bungalow. Nadat we een vrouwtje er bij hadden gehaald en zij ook niet het goede sleuteltje kon vinden, pakte ze en zaag en verwijderde het slotje op die manier.

De volgende ochtend gingen we vroeg ons bed uit en na dat we wat melk en cruesli hadden gehaald gingen we op weg naar een “hot spring” op zo’n 15 min. afstand met de motorbike. Bij de ingang van het gebied aangekomen zaten we eerst even ons ontbijtje op te peuzelen toen twee Thaise meiden in de buurt van de tafel waar we zaten foto’s gingen maken. Toen wij net in de discussie waren of het mogelijk was om een eitje te koken in de “hot spring”, liepen de twee meiden op weg naar de ingang langs ons gaven ons 2 eitjes met de mededeling dat we die inderdaad in de “hot spring” konden koken. Daar aangekomen lagen er al een aantal eitjes in het stomende en bubbelende water. Een bord gaf aan dat het water rond de 80 graden was en na 30 minuten haalde Suus onze eitjes (die ze bij aankomst elegant in het water had laten zakken) uit het water en konden we de ecologische eitjes eten. Althans, die van mij was goed, maar helaas was die van Suus snot.

Na nog even met onze voeten in het water gehangen te hebben (een paar honderd meter van de bron vandaan natuurlijk) gingen we door naar de “Pai Canyon”. Dit was weer een mooi stukje natuur maar door de hitte waren we genoodzaakt om snel door te gaan naar een waterval om daar tevens wat verkoeling te zoeken. De eerste waterval die we bezochten was, na alle watervallen die we al gezien hebben niet echt heel bijzonder. Bij de tweede daarentegen hadden we de mogelijkheid om een deel van de waterval te gebruiken als glijbaan wat het kind in ons naar boven bracht. Na wat geglij en gezwem stapte we weer op de motorbike om nog een laatste rondje om Pai te maken voordat we het weer in leverde. Eind van de middag namen we weer de minibus terug naar Chiang mai wat een eind maakte aan ons korte maar toch hele leuke trip in Pai. De volgende dag in Chiang mai hebben we een beetje rond het guesthouse doorgebracht aangezien we die avond de 12 uur durende busrit naar Bangkok zouden pakken. De busrit beviel een stuk beter dan de gene van Luang Prabang naar Chiang mai aangezien we deze keer de luxe hadden dat onze stoelen wel achterover konden en dat we niet de hele tijd werden gewekt door piepende kuikentjes. Gisterochtend kwamen we dan om 6 uur aan in Bangkok waar we wederom binnen korte tijd een kamertje hadden gevonden. In het weekend is er de Chatuchak markt in Bangkok wat bekend staat als de moeder van alle markten. Met 15.000 kraampjes kan je er flink wat uurtjes verslijten, als je dat wilt tenminste. Om daar te komen namen wat verschillende bronnen van openbaar vervoer die we tot nu toe nog niet gehad hadden. Allereerst stapte in een boot die van pier naar pier gaan in de grote rivier hier in Bangkok. Vanaf het eindstation daarvan stapten we op de zogeheten “skytrain” wat eigenlijk neerkomt op de bovengrondse metro in A’dam. In de skytrain kwamen we twee Zuid-Afrikanen tegen die in Bangkok waren om inkopen te doen voor hun bedrijf. Mooie gelegenheid om naar Bangkok te gaan, dacht ik zo. Na gezellig wat gekletst te hebben stapte we uit bij de gigantische markt die we bij aankomst met de trein al goed konden zien. Op de markt waren er zo’n 15.000 kraampjes en hadden ze echt van alles te koop wat ons eigenlijk een beetje frustreerde aangezien het niet echt handig is om nu allerlei spullen te gaan kopen. Maar iedereen die van plan is z’n huis in te gaan richten raad ik aan een goedkoop retourtje Bangkok te nemen en hier de in kopen te gaan doen. 1 het is goedkoop en 2 er zijn allerlei apart meubels en accessoires die we in NL niet hebben. Aangezien er voor ons niet echt een doel was op de markt en het eigenlijk veel te heet was (sorry voor het koude weer in NL), hielden we het na 2 uur voor gezien en pakte we de trein naar een groot winkel gebied. Daar staan 2 gigantische warenhuizen waarbij je het gevoel krijgt dat je een vriezer in loopt op het moment dat je daar naar binnen stapt dus vonden we dat wel een lekkere plek om de middag door te brengen. Op de onderste verdieping was een enorm aquarium, op de 4^e verdieping waren er Porsche’s en Bentley’s te koop  en bovenin het complex was een bioscoop. Nadat we lekker waren afgekoeld en wat rondgeslenterd hadden pakte we de bus weer terug naar onze slaap plek en hebben de avond rustig doorgebracht rond het guesthouse. Toen we nog eventjes op de “Khao San road” ( DE backpackers straat van Bangkok) liepen kwamen we Al ( de Australische jongen van Laos) plotseling tegen waar we nog eventjes mee gekletst hadden. De volgende dag gingen we eerst even naar het treinstation om daar tickets te boeken voor de 22 uur durende treinreis naar Maleisië. Daarna gingen we wederom naar het winkelgebied om nu het grootste waren huis van ZO-Azie binnen te lopen. Veel van het hele gebouw hebben we niet gezien want we gingen direct naar de bovenste verdieping waar ook een bioscoop is om de film “2012” te bekijken. De film zelf was best oke maar wat het opmerkelijke was, was dat voor de film een mededeling kwam: “Toon respect aan de Koning”. Hierbij ging iedereen staan en werd het volkslied gespeeld met allerlei beelden van de Koning op het scherm. Toen het afgelopen was ging iedereen weer zitten en kon de hoofdfilm beginnen. Tijdens een avondwandeling kwamen de twee mensen uit Zuid-Afrika weer tegen. Ze nodigde ons uit om gezellig wat met ze te gaan drinken. De rest van de avond hebben we gezellig zitten kletsen over van alles en nog wat waarbij ons enthousiasme voor Afrika flink is gestegen.
De volgende ochtend sprongen we weer vroeg ons bed uit om met een tour naar Katchanaburi. Voor mensen die de film “The bridge over the River Kwai “ begint er misschien nu een belletje te rinkelen want deze brug wat onderdeel is van het spoorlijn des doods. In WO2 lieten de Japanners een spoorweg bouwen tussen Thailand en Myanmar waarbij duizenden krijgsgevangen uit Japan, Engeland, Amerika, Australië, Thailand en Holland werden ingezet. Meer dan 100.000 mensen zijn tijdens de bouw ervan omgekomen vandaar de ietwat minder uitnodigende naam van de spoorlijn. In het stadje aangekomen bezochten we eerst een begraafplaats waar vooral veel Britse en Hollandse soldaten liggen. Het was allemaal erg mooi aangelegd en soms aangrijpend om te zien wat er op de grafstenen stond. Na het bezoek gingen we door naar een museum waar wat spulletjes uit die tijd bij elkaar waren geraapte en achter vaak te gore ramen waren geplaatst. Wat ons opviel was hoeveel Nederlandse soldaten er eigenlijk bij betrokken zijn geweest, zeker in vergelijken met de andere landen. Op loopafstand was dan de beroemde brug waar we tussen alle toeristen door de brug over gelopen waren. Op weg naar de brug zagen we opeens een gigantische leguaan op de grond liggen die we natuurlijk eventjes moesten aaien. Zo’n 5 meter verder zagen we dan opeen een jonge luipaard die we ook weer konden aaien en de fles geven. Heel apart om al die dieren gewoon op straat te zien en dat je ze gewoon kan aaien enzo. Na het bezoek aan de brug reden we met het minibusje busje voor 20 minuutjes naar een trein station. Vanaf daar pakte we de trein voor een half uur waarbij we langs prachtig landschap gingen en over een houten brug die er redelijk gammel uitzag in mijn ogen. Nog even wat verkoeling zoeken bij weer en mooie waterval en daarna weer terug naar Bangkok. 20 nov. pakken we de trein naar Maleisië om vervolgens weer terug te gaan naar het zuiden van Thailand zodat we weer een nieuw visum krijgen voor 15 dagen om de verschillende eilanden van Thailand te bezoeken.

Groetjes Suus, Marsis en Jochem