Gobiwoestijn

Ja hoor... het is ons gelukt, we hebben de weg terug gevonden uit de Gobiwoestijn. Eergister zijn we weer terug gekomen in UB waar we even lekker tot rust konden komen in een hotel in de stad. Gisteren moesten we namelijk weer vroeg ons bed uit om het laatste gedeelte van de geplande treinreis te doen. Om 8 uur vertrok de trein en vandaag om 2 uur in de middag kwamen we dan aan in Beijing. We zitten nu in een Hutong Hostel dicht bij de verboden stad in het midden van een oude stijl wijk van beijing. Tot nu toe vinden we het hier al geweldig, maar daarover schrijven we later meer.

Nu eerst het verhaal van de Gobi excursie. Omdat jullie er zo lang op hebben moeten wachten heb ik het maar extra uitgebreid geschreven. Sorry voor de taal fouten hier en daar, maar ik hoop dat jullie net zo van het verhaal en de foto´s genieten als wij van de excursie.

Dag 1 Donderdag 13/08/2009: van UB naar Ih Gazaryn Chuluu

In de nacht van woensdag op donderdag werden om 12 uur ’s nachts bruut gewekt door 3 Australische mensen die in onze dorm kwamen slapen. Gelukkig deden ze rustig aan en konden we snel weer verder slapen. Donderdag ochtend hebben we nog even met ze gekletst en gelijk een uitnodiging in onze zak om ze op te zoeken in het noorden van Australie als we daar zijn rond februari. Na het ontbijtje namen we afscheid van de Aussies en van Maria en Bram want die gaan we waarschijnlijk ook niet meer zien na onze trip in de Gobi woestijn. Om 8 uur stond er dan een busje voor de deur met twee grote wielen op het dak en twee mensen erin. Dit waren onze gids en chauffeur voor de trip. Onze gids heet Zaya, een 22 jarige meid die zelf in UB woont en gelukkig goed Engels spreekt. De naam van de chauffeur weten we niet en verder weten we ook vrij weinig van hem, alleen dat hij GEEN Engels spreekt. Wel zijn we er gedurende de week achter gekomen dat het een man met humor is. Na wat kennis maken en de spullen in de auto stoppen vertrokken we dan eindelijk.
Eerst de stad uit over verharde wegen, althans aan elkaar gelegde betonplaten waar er soms gewoon eentje van mist waardoor ook deze wegen al aardig hobbelig kunnen zijn.
Opeens slaan we rechtsaf de weg af op een zand weggetje onder het spoor door en de trip is begonnen.

We reden door redelijk vlak gebied waarbij je als je in de verte keek een heel groen landschap zag maar als je naar beneden keek losse plukjes gras met stukken zand en rots ertussen. De “weg”, wat eigenlijk geen weg mag heten, was eigenlijk gewoon een stuk land waar toevallig al eerder iemand overheen gereden en daarom was het een weg. Het was al direct hobbelig en nergens stonden bordjes van welke kant we op reden. Hier en daar kruiste een andere “weg”onze weg waardoor het eventjes nog hobbeliger werd. De chauffeur keek geregeld naar de tijd en zon om te bepalen welke kant we ongeveer op moesten. Na zo’n uur of 4 hobbelen en stuiteren doemde er ineens een dorpje op uit het landschap waar we onze eerste lunch gingen eten. We kregen daar een soort appelflap alleen dan met geitenvlees en een kommetje schapenmelkthee. Ik vond het beide best lekker, Suus liet de thee toch maar even staan. Na onze heerlijke lunch reden we weer verder. Na een uur of 3 kwamen we in bergachtig gebied van op elkaar gestapelde rotsen aan waar we ons eerste gerkamp tegemoet reden. Kregen daar onze eigen ger aangewezen en na een potje jokeren nodigde Zaya ons uit om mee te gaan kijken bij de “Penisrock”. Tuurlijk wilden we dat en daar gingen we. Onderweg naar de rots zagen we twee wilde berggeiten ,wat heel speciaal schijnt te zijn, boven op een berg staan. Na wat mooie kiekjes te hebben geschoten zijn we verder gelopen naar de penisrots. We liepen een soort kloof in tussen de bergen en daar lag die dan, de “penisrots”. Een stuk steen van ong. 3 meter en de vorm van een penis met een paar blauwe vlaggetjes eraan. De mongolen geloven dat wanneer ze er op gaan zitten ze kinderen zullen krijgen. Na wat hilarische foto’s te hebben gemaakt liepen we weer terug naar het kamp. Op de terugweg liet Zaya ons nog een plek zien waar allerlei skeletten lagen en een plek waar een familie hun winter onderkomen hadden gehad. Grappig om te zien want op de plek waar het vee had gestaan lag het helemaal voor met keutels. Terug in het kamp kregen en vegetarisch maaltje voorgeschoteld, huzarensalade met nepvlees, rijst, groente en aardappels.

Na het eten zijn Suus en ik nog even de bergen in gelopen om de hoogste top bij het kamp te gaan beklimmen. Uiteindelijk is het ons samen gelukt en zijn weer heel naar beneden gekomen. Aan het eind van het avontuur van deze dag gingen we lekker slapen op onze veel te harde bedden onder het geluid van regendruppels die op dak van onze ger kletterde.

 
Dag 2 vrijdag 14/08/2009 naar Tsog Ovoo, de eerste nomaden familie.

Vrijdag ochtend kregen in het gerkamp ons ontbijt wat bestond uit rijstenpap en een soort van pannenkoekjes met jam erop. Gelukkig vond zelfs ik de pap lekker. Toen dit alles naar binnen gewerkt was vertrokken we in de richting van onze volgende bestemming, Tsog Ovoo. Onderweg ernaartoe hebben we even een stop gemaakt om ons lunchpakketje (bakje bami) te eten. Bij deze stop hadden mooi uitzicht over een grote vlakte waar in de verte wat kamelen liepen. Misschien gek, maar bij de gedachte aan Mongolie en Gobi was het niet in ons opgekomen dat er ook kamelen rondliepen. Apart om dat zo te zien. Wat verder ook opviel was dat de omgeving al een stok droger was geworden en ook een stuk minder groen te zien was. Na zo’n 6 uur kwamen we dan bij onze bestemming aan. 2 Gertenten in de middle of Nowhere waar een gezin met 2 kinderen woont met een groep kamelen voor de deur. Toen we net aankwamen waren alleen moeder, dochter en een familielid (Meisje van 16) thuis. Het bleek later dat vader en zoon met de motor het vee zo’n 100km verderop hadden neergezet bij een ander familie omdat daar meer gras was. Ze waren al 10 dagen weg geweest en kwamen deze middag weer terug. Na het kennismaken met de vrouwen kregen we een kopje kamelenmelkthee. Wederom vond ik het wel lekker maar liet Suus het staan omdat ze zich al niet echt lekker voelde. Toen brak het speelkwartier aan. Uit een kastje werden wat doosjes gehaald en een bus vol met enkelbotten van geiten en schappen. Het blijkt dat de Mongolen veel verschillende spelletjes spelen met de enkelbotten. Zo deden we eerst een soort van paarden race en later een schiet spelletje. Opeens hoorden we geronk van een motor. Vader en zoon (8 jaar) kwamen thuis. Ze hadden een tonnetje met Geitenyoghurt meegenomen dus na het kennismaken gingen we ons daar aan wagen. Het zag er allemaal een beetje apart uit met klonten enzo, maar het was best lekker. Alsof dat nog niet allemaal genoeg was kregen we ook nog een kommetje kamelenwodka voorschotelt wat we op moesten drinken, maar gelukkig was ook dit best goed te doen. Om het helemaal compleet te maken pakte vader het traditioneel Mongoolse instrument, Paardenviool, erbij. Na wat gekras van vader op dat ding was het ook gebruikelijk dat de gasten er ook een stukje op gingen spelen, dus hebben wij ook wat gejank laten horen. Vader, moeder en zoon gingen na het akkoestisch hoogstandje na het dorp (25km verderop)  om spulletjes te halen en zoon bij oma te dumpen. Na hun vertrek gingen wij ons wagen aan het avondmaal, bereidt door de overgebleven twee dames. Gedroogd geitenvlees, aardappeltjes, groente en rijst. Erg lekker allemaal en daarna met een volle buik nog eventjes een spelletje gespeeld en daarna naar bed.

Dag 3 Zaterdag 15/08/2009

Om 6 uur stond Zaya om de deur van onze ger te kloppen. “The sun is comming” zei ze. Ik rende direct met m’n camera naar buiten. Waar gisteravond nog 5 kleine kamelen stonden, lagen er nu een stuk of 12 grote kamelen naast die vannacht weer terug waren gekomen. Even apart om te zien maar ik zag ook hoe de zon over de heuvels heen kwam. Dus de camera erbij gepakt en een paar mooie foto’s gemaakt met opkomende zon en liggende kamelen. Toen de zon net een vinger boven de horizon was kwamen de vader en moeder van de familie hun ger uit. Moeder een emmertje in haar hand en vader een zadel. De vader ging naar een van de grote kamelen toe om die op te zadelen en moeder liep ondertussen naar een andere kameel toe, waar een jong kameeltje stond te drinken, om deze te melken. Toen Zaya erbij kwam vroeg vader of we op de kameel wilden rijden. Natuurlijk wilden we dat. Ik ging eerst op dat beest zitten. Wanneer je op zo een kameel gaat zitten, liggen ze nog op de grond, maar op het teken van vader stond hij op. Zaya zei nog even terwijl ik omhoog ging, houd je goed vast aan die bult, en dat deed ik, want wat gaat zo’n beest de hoogte in. Rustig sjokte we met de hele groep kamelen naar de water pomp toe ongeveer 200 meter verderop. Onderweg daar naartoe maakte de meeste kamelen een soort van sprongetje waarbij ze zich uitstrekte en met 4 benen van de grond kwamen. Natuurlijk moest mijn kameel dat ook doen, maar gelukkig had ik de voorste bult nog steeds goed vast. Het rijden op de kameel was verder heel relaxed, grote stappen en langzame bewegingen en de huid van de kameel voelt aan als een knuffel. Nadat we beide op de kameel waren geweest kregen we ons ontbijtje waarna ons afscheid al weer kwam. Wij gaven de ouders wat rijst, thee en meel en de kinderen wat spulletjes voor op school en een tennisbal waar we de vorige dag mee gespeeld hadden. De dochter (die vandaag jarig was) gaf ons nog een zelfgemaakt sleutelhanger en een zakje gemaakt van vilt met egelstekels erin. Bij het wegrijden rende de hond van de familie met een noodvaart met ons mee. Toen de teller op 50km/u stond rende de hond nog naast ons.

’s Middags rond 3 uur kwamen bij ons volgend gerkamp aan. Omdat daar op dat moment niemand was zijn we doorgereden naar de “eaglevalley” waar een gletsjer en een hele grote vogel te zien zouden moeten zijn. Beide hebben we helaas niet gezien, de gletsjer was al gesmolten en de vogel hielt zich schuil in de bergen. Wat er wel waren, waren muizen zo groot als cavia’s en mensen die een paardentripje probeerde te verkopen. Na wat onderhandelen zijn we met z’n 3en voor 7,50 te paard de vallei in gelopen. De heen weg was een beetje saai. De mannen die het tripje verzorgde durfde ons niet los ze laten en we gingen niet harder dan draf omdat ze bang waren dat ons iets over kwam. Halverwege konden de paarden niet meer verder en moesten we te voet verder en kwamen we in een hele mooie kloof terecht met (speciaal voor Suus) een kabbelend beekje. Op de terug weg mochten we na lang zeuren toch los lopen met de paarden en uiteindelijk nog een paar honderd meter in galop….

Terug bij het gerkamp waren er nu gelukkig wel mensen en konden we onze ger in waar we van Zaya een Mongools kaartspel “hoetzer” genaamd. Na het eten en het douchen kropen we ons bedje in die er beter uitzagen dan de daadwerkelijk waren, je raad het al, keihard.

Dag 4 Zondag 16/08/2009 naar Saikhan Ovoo, bezoek Onglin klooster.

Nadat we ons wat verslapen en gedoucht hadden onder een klein zeikstraaltje vertelde Zaya ons tijdens het ontbijt dat we vandaag de ergste weg gingen berijden. Inmiddels hebben we al een aantal dagen geen asfalt  meer gezien dus dat overleven we wel. Na ongeveer 2 ½  uur rijden maakten we een stop bij grote zandheuvels zoals je ze in een woestijn zou verwachten. Na wat wilde sprongen van de heuvels af zijn we doorgereden naar de volgende stop wat er uitzag als een mini grand canion, de vuurkloof genaamd. Dit was de plek waar in Mongolië de eerste dinosaurus botten zijn gevonden. Buiten dat weetje om zag het er enorm indrukwekkend uit en waren we Marsis bijna kwijtgeraakt, nadat hij had bedacht om zelf een kijkje te nemen over de rand van kloof. Na een reddingsactie van mij zijn Marsis en ik gelukkig weer heel boven op de berg gekomen. Vanuit het punt waar we stonden hadden we uitzicht op het Gobibos. De enige plek in de woestijn waar allemaal Gobibomen bij elkaar staan. We zijn er naartoe gereden en hebben daar lekker gepicknickt. Het verhaal gaat dat in dat Gobibos het eerste dinosaurus ei is gevonden. Nadat we ons buikje rond hadden gegeten aan de nasi onder zo’n enorme Gobiboom (niet hoger dat 2 meter) zijn we door gereden naar ons volgende gerkamp. Met het avondeten net achter de kiezen zijn we naar de ruïne van het Ongiin klooster gelopen. Dit klooster is in de tijd van het communisme door de russen vernield, maar alle resten zijn nog steeds goed te zien. Dat alles gezien hebbende zijn we weer terug gegaan naar ons gertentje waar tot onze vreugde zowaar dikke matrassen op de bedden lagen, Joeppie..

 
Dag 5 Maandag 17/08/2009 naar Kharkhorin

 
Vandaag zou een dag worden waarin we niet veel te zien zouden hebben op weg naar de oude hoofdstad van Mongolië, Kharkhorin. Bovendien was dit ook de dag dat we uit de gobiwoestijn zouden rijden en weer in het groene gebied zouden komen. Het is het groene gebied omdat het daar vaker regent en dus meer gras groeit. Nou, dat hebben we geweten. We reden nog geen uur in het groene gebied of de onweer en hagel kwam flink over ons heen. De chauffeur vond dit een goed moment om de auto even langs de kant te zetten en onze lunch te gaan nuttigen. Aan het eind van de lunch was ook de bui opgehouden en zagen we een beetje mongolisch winterlandschap. Even wat foto’s gemaakt en weer verder gereden. Net nadat het mij was opgevallen dat de thermometer in de auto op 0 graden stond draaide de auto een kwartslag en gleed zo een aantal meter door totdat we, na even met 2 wielen van de grond te zijn geweest, weer stil stonden. Met de schrik nog in de benen zien we Zaya zich omdraaien en de legendarische woorden op der Aziatisch Engels zei: “Much rain in short time.” Na flink wat gelachen te hebben kwamen we rond 4 uur in ons gerkamp aan. Met Zaya hebben we Hoedzer op de manier van ezelen gespeeld, wie als eerste donkey had moest met de ander op z’n rug lopen. Zaya was dit keer de verliezer en nam Suus op haar rug door het kamp heen. Leuk gezicht want Zaya is (geloof het of niet) een kop kleiner dan Suus. Nu we ook hier weer een dik matras op onze bedden hadden liggen kon onze dag niet meer stuk en zijn we weer heerlijk gaan slapen.

Dag 6 Dinsdag 18/08/2009 Op naar de tweede familie

’s ochtends stond ik op met last van mijn maag en darmen. Nadat ik tijdens het ontbijt toch nog wat gegeten had zijn we naar het boeddhistisch klooster gelopen wat zo een 20 min. van het kamp vandaan was. Onderweg ernaartoe vertelde Zaya dat dit klooster op de oude stad is gebouwd en dat het tegenwoordig vooral als museum wordt gebruikt. Daar aangekomen vertelde ze over allerlei dingen van het boeddhisme. Best interessant hoe die monniken  leefde allemaal, maar nadat we het klooster in UB hadden gezien vonden we dit niet heel interessant meer. Bovendien begon ik me steeds beroerder te voelen. Terug in het kamp hebben Suus, Zaya en de chauffeur geluncht waarna we richting de tweede nomaden familie zijn gereden. Dit was even zoeken want de familie had bedacht dat de ger beter lag in het dal dan op de heuvel. Daar aangekomen werden we vriendelijk begroet door de moeder van het gezin. Bij haar stond een zoontje van 6, een enorme stuiterbal. Ook de vader kwam aangesjokt om ons te groeten, hun andere zoon van 11 was erg verlegen en kwam later pas naar binnen toen wij aan onze paarden melk zouden beginnen. Nouja niet wij maar Suus, ik voelde me echt niet lekker en waagde mij er niet aan. De paardenmelk scheen een beetje te smaken naar melk met opgelost gist erin, ook gaf het een bepaalde prikkeling op je tong. Bij deze paarden melk konden we kiezen uit twee lekkernijen een zacht smakeloos koekje of een lekker stukje gedroogde koeienyoghurt….dat werd dus het droge koekje. Nu was dit niet eens het meest onsmakelijke wat we voor geschoteld kregen. Als we wilden konden we ook een mesje pakken om ons samen met de chauffeur aan een schapen kop te wagen. Gelukkig had de chauffeur erg trek dus lieten wij hem lekker gaan. Na wat gekletst te hebben zijn we met z’n allen naar buiten gegaan om te zien hoe de paarden gemolken werden. Best interessant allemaal maar in middels voelde ik mij zo beroerd dat ik me moest terug trekken in onze “toeristen ger”. Suus bleef bij de familie en speelde met Zaya en de vader van het gezin het wel bekende Hoetzer. Tijdens het eten kwam ik weer even om een hoekje kijken. Ik had het erg koud en het was beter als ik ook wat in m’n buikje had. We aten een soort nasi. Hierna maakten we onze bedden op en stookte we een vuurtje in onze ger. Ik ben gaan slapen want voelde mij echt niet goed, Suus heeft de Mongolen ingemaakt met hun eigen spel, waarna ze ook richting bed ging.

Dag 7 Woensdag 19/08/2009 terug naar UB

In de ochtend was mijn beroerde gevoel gelukkig helemaal verdwenen. Nu kon ik dan gelukkig ook een beetje met de familie optrekken. Toen wij tegen 7 uur onze ger uit kwamen strompelen waren de bezigheden van de familie alweer in volle gang. Moeder stond het paardenmelk te koken, twee familie leden stonden de geiten te melken, de oudste zoon was met de kudde schapen een goed stuk gras aan het zoeken en vader was met wat leer en spijkers aan de gang. (geen idee wat hij van plan was)

Na het aanschouwen van dit alles hebben we een ontbijtje gekregen en hebben we ons in traditionele Mongoolse kleden gehesen. Het was jammer dat ze de traditionele hoedjes niet hadden maar evengoed was het leuk om het even aan te hebben. Nadat we ons een echte “Mongool” hadden gevoelt stapte we voor de laatste keer in het busje die ons terug naar UB bracht.

Zo kwam er een eind aan ons avontuur in de Gobi woestijn. We hebben een enorme gave tijd gehad, ook mede dankzij onze gids Zaya. Rare dingen gegeten, gedronken en bijzondere dingen gezien en een beetje van het Mongoolse leven geproefd.