Afgelopen week in Beijing

Vandaag zijn we uitgecheckt bij ons hostel en gaan vanavond met de trein naar Xi'an. De afgelopen dagen hebben we weer veel meegemaakt en hebben weer en aantal leuke kiekjes kunnen schieten. Na 8 dagen in Beijing kunnen we al aardig met stokjes eten en hebben we onze weg wel gevonden in deze geweldige stad.

Maandag zijn we naar ons nieuwe hostel gegaan waar we voor 4,5 pp in een 4-persoonskamer in de kelder van een hotel terecht zijn gekomen. De kamer is prima zit een eigen keuken in de buurt en hotel heeft allerlei faciliteiten waaronder gratis internet en mogelijkheid tot het wassen van onze heerlijk ruikende kleding :D  We zijn ’s avonds naar een Kungfu show geweest aan de andere kant van het centrum waarvoor we eerst voor 4 euro met z’n tweeën hebben avond gegeten. De show was echt gaaf om te zien maar was natuurlijk niks vergeleken met de Demo die wij op de ALO (onze opleiding) hebben gegeven. ;) Erg apart om 8 jarige jochies al flikflakkend op hun hoofd over het podium te zien gaan. Gelukkig had de show ook nog een verhaallijn en werd er Engels gesproken, maar buiten dat was het gewoon gaaf om te zien allemaal.

De volgende ochtend gingen we op tijd ons bed uit om maar eens de verboden stad te gaan bezoeken, de plaats waar de keizers uit de Ming- en Qing-dynastie het rijk bestuurde. Het is een groot gebied (750m bij 960m) in het midden van de stad vol met allerlei paleizen en andere gebouwen en het heet de verboden stad omdat er in die tijd geen burgers naar binnen mochten. Het heeft ons zo’n 5 uur gekost om dit alles een beetje te bekijken en we waren aan het aan van de dag best moe. De stad zelf vonden we niet heel bijzonder, maar meer zo’n plek waar je een keer geweest moet zijn als je in Beijing bent. Er waren ongelooflijk veel chinezen en wederom werd Suus gevraagd om op de foto te gaan. Ondanks dat we gaar waren zijn we toch terug gaan lopen naar de hostel. Onderweg kwamen we langs “Sakura”, een gezellig uitziende backpackerscafe waar we ’s avonds ook zouden gaan eten. Nadat we onder het genot van een heerlijk drankje en geweldige muziek op de achtergrond (Jack Johnson) onze pizza :P naar binnen hadden gewerkt, hebben we daar onze treintickets voor onze volgende bestemming ,Xi’an, geboekt.

Woensdag hadden we bedacht het maar even rustig aan te gaan doen na de zware dag ervoor. We besloten de metro naar het Olympisch park te pakken om te kijken of daar nog wat te beleven viel. Daar aangekomen was er niet zo heel veel te beleven en we zijn dan ook na het bezichtigen van “The Birdsnest”en “The Watercube” terug gegaan naar ons hostel om echt even rustig aan te doen en te kijken wat we verder willen gaan doen en zien hier in China. Omdat het ons de avond ervoor zo goed bevallen was en we de tickets voor de trein nog moesten ophalen zijn we weer bij Sakura gestrand. Na het eten hebben we de tour voor de volgende dag naar “De Chinese muur” geboekt. Omdat we graag naar een niet al te toeristische plek wilde gaan hebben we een retourtje Simatai geboekt waar we 5 uur zelf onze gang konden gaan. De volgende ochtend moesten we dus 5 uur opstaan om met de minibus van 6 uur te gaan om vervolgens 3 uur in dat busje te zitten naar Simatai. Al snel kwamen we er achter dat onze chauffeur lood in de schoenen had want hij had flink de vaart er in zitten. Bijna op de bestemming aangekomen bedacht een andere chauffeur om ons bijna het ravijn in te drukken waarop onze chauffeur reageerde met flink getoeter en een achtervolging om hem vervolgens even flink dwars te zitten. Alles ging gelukkig goed maar wij en de 5 andere toeristen keken elkaar wel even aan met de gedachte: “Als dat maar goed gaat…” Bij de muur aangekomen gingen wij (lui als we zijn) met de stoeltjes lift omhoog… althans dat dachten we. Halverwege konden we uitstappen om vervolgens de rest lopend te doen. Na 30 minuten kwamen we eindelijk boven op de muur en dat was toch wel even een apart gevoel. Het uitzicht was mooi en gelukkig waren er inderdaad helemaal geen toeristen. Leuk dachten wij maar we kwamen er al snel achter dat daar ook mindere kanten aan zitten. Op de muur liep namelijk een 64 jarige Chinese man die souvenirs wilde verkopen en aangezien wij dus de enige waren, zat hij direct aan ons vastgeklampt en kwamen het eerste half uur niet van hem af. Wij probeerde nog in flink tempo over de muur heen te lopen, maar dat hadden andere toeristen waarschijnlijk al vaker bij deze man geprobeerd, want hij was in topconditie en bleef ons achter volgen. Toen we even gingen zitten hebben we hem eindelijk duidelijk kunnen maken dat wij echt niks van het gingen kopen en droop hij eindelijk af met de hoop dat we op de terugweg nog wat bij hem gingen kopen. Nu we eindelijk van de man af waren liepen we rustig verder over de muur van de ene toren naar de andere. Toen we al een aardig eindje gelopen hadden en net in de buurt van een toren waren begon het opeens te regenen. Al gauw zagen we dat het alleen maar slechter werd en doken we de toren in om te schuilen. We waren nog geen minuut in de toren en het begon de bliksemen. Onder het genot van een flesje water en een banaan zijn we rustig gaan zitten kaarten in de toren totdat het slecht weer voorbij was. Na 20 minuutjes was het weer rustig en besloten we verder te gaan. Inmiddels waren er een handje vol toeristen bijgekomen op de muur maar het was nog steeds erg rustig gelukkig. Na zo’n 200 meter kwamen we opeens bij een toren waar een hek stond wat aangaf dat daar de verboden muur begon. Dit heette de verboden muur omdat er in deze tijd nog steeds geen mensen op mogen en dat vonden wij natuurlijk heel jammer. Achter dat hekje zag je namelijk echt een oud stuk muur lopen wat helemaal omhoog ging en er erg ruig uit zag. Bij het hekje stond ook een bordje met de mededeling dat het verboden was daar te lopen en als je dat toch deed je een boete zou krijgen van 200 yuan (20 euro) :D hmm.. Dat was wel heel verleidelijk om toch even een kijkje te gaan nemen. Met die gedacht in ons hoofd kwam er opeens uit het niets een chinees bij ons staan die toevallig de beveiliger  was van dit stuk muur. Nog geen 5 seconde later kwamen 2 Tsjechische jongens ook bij de toren aan en zagen ook al snel het hekje en het bordje staan. Na even met de jongens gekletst te hebben (die toch ook heel graag verder wilde gaan), hadden we besloten om met z’n 4-en 200yuan aan de man te geven in de hoop dat hij ons toestemming zou geven verder te lopen. Zonder twijfelen nam de man het geld, stak het in zijn zak en liet ons verder gaan. Dit was echt zo gaaf om daar te lopen en te klimmen. Sommige stukken moesten we meters omhoog klimmen, bij de torens moesten we elkaar helpen om er in en er aan de andere kant weer uit te klimmen en we liepen over stukken muur van zo’n 40 cm breed. Echt een onbeschrijfelijk gevoel wat we toen hadden en de Tsjechen waren goed gezelschap tijdens deze tocht. Na 40 minuten besloten we maar eens terug te gaan en een eind aan ons avontuur te breien. Bij terugkomst bij het hekje kwam eerst de beveiliger ons tegemoet om duidelijk te maken dat we echt niet mochten zeggen dat we van hem verder mochten en op de toren stonden een aantal chinezen uitgebreid foto’s van ons te maken. Bij de toren aangekomen vroegen die chinezen hoelang het duurde om helemaal van de andere kant naar deze kant de komen en toen ze zagen wat er op dat ene bord stond vonden ze het maar raar dat je wel moest betalen als je van deze kant van de muur kwam, maar niet wanneer je van de andere kant kwam ;) Al met al een onvergetelijk avontuur wat we nog even afgesloten hadden met een kabelbaan over het meer van zo’n 300 m. ’s Avonds kwamen we bij toeval de Tsjechen weer tegen op weg naar Sakura waar we uiteindelijk met z’n vieren onder het genot van een biertje en pekingeend gezellig een tijd hebben zitten kletsen.
Gister hebben we weer twee fietsen gehuurd en zijn we naar het zomerpaleis gefietst. De tocht duurde zo’n 3 uur en onderweg zouden we eventjes gaan lunchen in een parkje aan het water. Toen we het parkje in fietste zag Suus opeens een portemonnee met allemaal pasjes op de grond liggen. Sociaal als we zijn hebben we deze even opgepakt en leeg getrokken….. nee hoor. We hebben het netjes aan de parkwacht gegeven zodat deze het aan de politie kon geven. Tenminste dat dachten we. De vrouw belde de politie en deze kwam vervolgens met zwaailichten aan onze kant op. Na 2 minuten even wat gegevens op geschreven te hebben bedankte de politie ons vriendelijk en konden we ons tocht richting het zomerpaleis weer verder zetten. Daar aangekomen kwam er direct een jongen met down syndroom op ons af die daar werkte. Hij leidde ons naar het fietsenhok en de kassa en de ingang en het toilet (waar hij rustig een halve meter achter mij bleef staan wachten) om vervolgens geld te vragen voor zijn “service”. Dit vonden we even wat minder.
Omdat we nogal wat spierpijn hadden van de dag ervoor en Suus zich niet echt lekker voelde zijn we daar rond het zomerpaleis rustig gaan zitten en heeft Suus onze blog in ons blauwe boekje weer een beetje bijgewerkt. Na een tijdje zijn we toch nog even rond gaan lopen langs en water en een toren opgeklommen. Al met al was het een relaxed dagje wat we wederom hebben afgesloten in Sakura met een lekkere shake van Baileys, Khalua en ijs.

Tot zover ons avontuur in Beijing. Nu gaan we verder China in duiken. Bedankt voor alle lieve reacties.

Liefs Suus, Marsis en Jochem