Door de parken van de US...

Toen we in Hawaii waren, hadden Suus en ik allebei een beetje het gevoel dat we gewoon naar huis wilde gaan en “geen zin” meer echt hadden om door Noord-Amerika heen te gaan. De eerste week in Californië heeft dit gevoel echter totaal veranderd.

Via een vriendin van Suus van “Alice in Fluxusland” (opperbloem voor degene die het gezien hebben), konden we bij haar familie terecht in de buurt van San Francisco. Na kort mail contact stonden we dan vorige week om 7uur ’s ochtends  op het vliegveld van SF met het telefoon nummer van Shirley (de schoonmoeder van opperbloem ;) ). Toen we eerst 2 uur gewacht hadden omdat het misschien onbeleefd was om zo vroeg te bellen, belde we dan eindelijk. 20 min later kwam ze ons oppikken en vertelde ze dat ze iedere dag rond een uur of 6 wakker is, dus hadden we voor lucht gewacht.:D  Even later kwamen we bij haar huis aan en hebben we de rest van de dag rustig aan gedaan.

De volgende dag gingen we met de metro het centrum van SF in. Zodra we het station uitkwamen stonden we daar midden in het centrum en konden we gelijk in een van de “cable cars” stappen. Dit was echt zo’n ding wat je moet doen als je daar bent en het was gewoon leuk om aan zo’n tram te hangen wanneer die over de heuvels van het centrum reed. Het bracht ons naar “The Fishermans Warf” waar zo’n beetje het toeristen centrum van de stad ligt. Op de verschillende pieren waren allemaal leuke winkeltjes en restaurantjes en voor ons was het rondwandelen daar erg relaxed. Later liepen we door de stad weer terug naar metro om terug naar “huis” te gaan en toen viel ons op hoe rustig het hier voor een grote stad was.
Een dag later kwamen we weer terug naar het centrum om dit keer vanaf een van de pieren de boot naar het beroemde eiland Alcatraz te pakken. Op dit eiland staat de oude gevangenis waar Al capone en andere grote criminelen gezeten hebben en staat bekend omdat het onmogelijk zou zijn om van daar te ontsnappen. In de gevangenis, wat nu een museum is, kregen we een audiotour waarmee we door het gebouw geleid werden en allerlei interressante weetjes te horen kregen. Zo zagen we waar drie gevangenen poppen in hun bed hadden gedaan en via de lucht schacht naar het dak waren ontsnapt. Ze hebben de drie nooit meer gevonden en vermoed wordt dat ze verdronken zijn opweg naar het vaste land. Erg leuk en interessant allemaal.  De avonden brachten we lekker door bij Shirley met kaartspelletjes en op moederdag hadden we een  gezellig etentje met familie.
De derde dag in SF reden we met de auto naar de “Muir Woods NP” ten noorden van de stad. Om hier te komen moesten we over de “Golden Gate Bridge” waarbij dan echt de “Full house” tune door je hoofd heen gaat als je met je arm uit het raam hangt en de wind door je haar heen gaat...Dusss..:S Maar het was wel echt leuk om over zo’n beroemde brug heen te gaan. Dat moeten zo’n 1000 andere mensen ook bedacht hebben want het was er stervens druk, over de 1,2 km lange brug was 1 lange lijn van mensen. In het NP waren de enorm hoge redwood bomen te zien, waardoor we ons kleine wezentjes voelde. De bomen kunnen zo’n 115m hoog zijn met een diameter van 6m. Na wat rondgewandeld te hebben stapte we weer in de auto en reden rond in het mooie bos- en bergachtige gebied langs de kust. Aan het eind van het supermooie dagje aten we in Chinees restaurantje wat ons weer eventjes terug bracht naar China :D 2 dagen later gingen we naar “Yosemite NP” in het oosten van Californië, wat bekend staat als een van de mooiste parken in de US. Het gave was dat we met een auto van Shirley daar heen mochten gaan en we daar een nachtje in een hostel konden slapen. Na een rit van 4 uur kwamen we dan in het park aan en bij de ingang zei de vrouw: “Wees wel voorzichtig want het kan boven sneeuwen”.  Een beetje verbaast reden we verder en inderdaad toen we 10 minuten bergopwaarts reden kwam er natte sneeuw naar beneden. Leuk dachten we, hebben wij ook een beetje sneeuw dit jaar! J Nou dat hebben we geweten.
Het park is zo’n 3000km² groot, maar het meest toegangbare gedeelte is de 18km² Yosemite Valley met verschillende meren, bossen, watervallen en omringd met enorm hoge en stijle bergen. Als eerste gingen we hier even een kijkje nemen, maar omdat het al laat in de middag was en het niet echt mooi wandel weer was dachten we eventjes een uurtje naar het zuiden te rijden waar de enorme Sequoia bomen te zien zijn. De Sequoia bomen (ook wel mamoetbomen genoemd) zijn familie van de Redwood alleen deze kunnen 95m hoog worden met een diameter van 12m. Het is niet makkelijk om boomknuffelaar in Californië te zijn. Dus wij kwamen na een uur rijden aan bij het gebied waar de bomen te zien zijn. Echter de weg van 2 mile ernaartoe was afgesloten dus moesten we de auto onderaan de weg parkeren en liepen we naar boven. Omdat het ook bijna donker begon te worden moesten we eventjes doorlopen en na een half uurtje kwamen we boven. Ondertussen begon het ook steeds heftiger te sneeuwen en toen we na 10 minuten tussen de bomen doorliepen was het 1 wit winterlandsschap waar wij als enige toeristen doorheen banjerden. We hadden ons wel een beetje een voorstelling van de bomen gemaakt, maar toen we deze reuzen zagen voelde we ons weer heel erg klein worden. (zie foto’s en vind Suus) Echt weer een bijzondere ervaring, zo gaaf.  Na wat rondgelopen te hebben begonnen we weer aan onze terugweg die nog eventjes spannend werd gemaakt door het geluid van een brul van een beer die we gelukkig niet gezien hebben. Opweg naar beneden bleef het maar sneeuwen en toen we bij onze auto aankwamen was ook deze helemaal ondergesneeuwd. Omdat we onze hostel geboekt hadden in de buurt van de vallei moesten we weer terug rijden over de zelfde weg als we gekomen waren.  Hoewel het wel sneeuwde leek de weg goed begaanbaar en begonnen we langzaam maar zeker aan de terug weg. Na een 20 minuten rijden werden we aangehouden door een Ranger in het park die ons mededeelde dat we niet verder mochten rijden zonder sneeuwkettingen, “maar”, zei hij vrolijk, we konden ze kopen van iemand die daar rond reed. Omdat we een nacht in de auto op een bergweggetje in de sneeuw niet echt zagen zitten wachtten wij vol verwachting op het mannetje. Na 5 minuten was hij daar dan en melde ons wederom vrolijk dat hij de goede maat kettingen nog wel had voor onze auto. En toen kwam het prijskaartje, 250 dollar wilde hij er voor hebben, maar dan legde hij ze er wel om voor me. Kortom 250 dollar lichter, een paar sneeuwkettingen later en een aparte ervaring rijker reden we door naar onze hostel waar we 10 uur ’s avonds dan eindelijk arriveerde.
De volgende dag gingen we weer terug naar de vallei waar het dit keer gelukkig stralend weer was. Na lekker rondgereden en gewandeld te hebben in dit mooie gedeelte van het park en weer wat mooie plaatjes geschoten hadden, begonnen we weer aan onze terug weg naar Hayward waar Shirley al weer met het eten op ons zat te wachten. :D Afgelopen woensdag, wat eigenlijk onze laatste dag bij shirley zou zijn, nam ze ons eerst mee naar “Half Moon Bay”waar we heerlijk geluncht hadden en ’s avonds naar de theater show van “Peter Pan”.  De show was echt geweldig en een leuke afsluiter van onze tijd in en rondom San Francisco, dachten we.
We hadden voor de volgende 4 dagen een Motorhome geboekt die we naar een andere plaats moesten brengen voor maar 60 dollar. Klinkt te mooi om waar te zijn?! Dat was het uiteindelijk ook. Toen we ’s middags daar kwamen om het op te pikken kwamen we opeens allerlei  extra verzekeringen bij waar we op zich nog geen problemen mee hadden, maar toen ze 125 USD voor het keukengerei vroegen waardoor het totaal op 400 USD kwam hielden wij het voor gezien, wat ons verblijf bij Shirley met drie dagen verlengde. In deze dagen brachten we een bezoekje aan Santa Cruz en zijn we met z’n allen naar Robin Hood geweest. De avond voordat we dan echt vertrokken hadden we een spelletjes avond bij haar familie wat wederom erg gezellig was.
Onze vlucht de volgende dag ging naar Kallispell Montana. Vanaf hier zouden we twee dagen later opgepikt worden vanuit Canada, dus voor 2 nachten hadden we een hotel geboekt en een auto gehuurd. De grap was, dat beide boekingen ergens in hun systeem verkeerd waren gegaan waardoor we eerst een uur op het vliegveld een uur moesten wachten om opgehaald te worden, maar vervolgens wel een upgrade van onze kamer kregen :D. En bij de huur van de auto kregen we een upgrade van de auto. Goedkoop als we zijn gingen we voor de kleinste auto in eerste instantie. Uiteindelijk reden we weg met een 2010 chevrolet Suburban.(Zie foto’s) De reden dat we de auto huurde was om naar het “Glacier NP” te gaan. Wauw... Wat een mooi park was dit weer. Rondrijden in deze enorme bak was echt geweldig. Helaas was een deel van het park nog dicht vanwege de sneeuw, maar evengoed hebben we weer natuur op haar best gezien. Een foto zegt meer dan duizend woorden dus kijk je ogen uit.
Morgen worden we opgehaald door Hans en Rikky, waar we een paar dagen op bezoek mogen komen in Canada. Het leuke aan het bezoeken van mensen in deze landen is, dat je echt ziet hoe locals leven en dat ze je meer kunnen laten zien dan wat je zelf uit vind. We zijn al deze gastvrije mensen echt enorm dankbaar en hopen dat wij ooit ook mensen NL kunnen laten zien, want we zijn steeds meer gaan beseffen hoe mooi ons land eigenlijk is.

Groetjes Suus, Marsis en Jochem

PS Marsis heeft een beetje last van zijn keel. Maar we hopen hem gauw weer op te lappen.