De avonturen rond de Mekong.....

Inmiddels in het noord-westen van Cambodja aangekomen hebben we al weer wat indrukwekkende dagen achter de rug. Het is echt super leuk alle reactie van jullie te lezen en we zien uit naar jullie reactie op ons volgend verhaal.

Na het waterige avontuur in Hoi an bijna twee weken terug zijn we daar nog 1 dag gebleven en hebben wat rondgelopen. Het water was inmiddels overal wel weg maar er lag nog een enorme hoeveelheid modder en rotzooi in de straten. Vrijdagavond 2 okt. vlogen we dan (nog steeds met z’n 4en) naar Saigon (Ho Chi Min City) waar we om 12 uur ’s nachts aankwamen. Nadat we net uit de taxi gestapt waren in de straat waar ons hotel was, kwam Gary erachter dat hij zijn tas in de taxi had laten staan met allerlei souvenirs en wat kabeltjes erin. Taxi weg natuurlijk en het enige wat wij nog wisten, is dat de taxi blauw was. Ga na, een stad met 5,4 miljoen inwoners en honderden taxi’s die vind je nooit meer terug, dachten we. Dus gingen we maar na het inchecken in het hotel eventjes bij een restaurantje op het terras om de hoek zitten. Dat Saigon een hele andere stad is dan de steden die we tot nu toe hebben gezien viel me meteen op. Inmiddels was het 3 uur ’s nachts en moeders liepen met hun kleine kindje in hun armen spullen te verkopen, kinderen van 5 tot 16 liepen rond op straat, oude mannetjes liepen met jonge Vietnamese meiden rond en andere mannetje fietsen constant rond om Marihuana te verkopen. Toen we met een aantal van de straatkinderen in gesprek kwamen (die overigens zeer goed Engels spraken) vertelde ze dat ze pas om 6 uur weer het tehuis in konden en dat ze bewust er voor kozen om ’s nachts op straat te blijven om spullen te verkopen of (waar veel voor gewaarschuwd wordt) te stelen. Heel triest om te zien. De eerste echte dag in Saigon hebben we niet zo heel veel gedaan. We hebben wat rondgelopen door de stad en aan het eind van de middag afscheid genomen van Gary die een vlucht naar Bangkok had om daarna vervolgens naar Engeland terug te vliegen. Toen we ’s avonds een toer voor de volgende dag wilde boeken bij het hotel kregen we de mogelijkheid aangeboden om Engelse les te geven voor 1,5 uur voor een korting van 5 dollar op onze toer. Tuurlijk, dachten we. We moesten gewoon een beetje praten met ze en een tekst voorlezen werd gezegd. Toen we bij het schooltje aankwamen zaten we vlak bij de ingang op een krukje te wachten op de instructies voor de lessen. Ondertussen kwamen er steeds meer kinderen van 4 tot 17 jaar binnen lopen die ons allen netjes begroette met “Good evening  teacher”. Dennis kreeg de opdracht om bij zijn klasje mondelinge toetsen af te nemen en cijfers te geven, Suus moest met de jongste groep liedjes zingen en kleurtjes leren en ik moest een tekst voor lezen wat de leerlingen na moesten zeggen en daarna wat vragen beantwoorden. Na 3 kwartier ging de bel en hadden we even een korte pauze waar we elkaar weer eventjes zeggen. Meningen tussen ons flink verdeelt. Dennis en Suus vonden het zwaar en niet zo leuk en ik vond het allemaal wel grappig. Het grote verschil was dan ook dat ik uiteindelijk de oudere groep had en eigenlijk gewoon gesprekjes met hun kon voeren. Suus en Dennis hadden kids die niet stil konden zitten en constant rond bleven lopen. Dennis zag opeens een leerling van hem, waarvan hij dacht dat ze naar de wc ging, in de microfoon bij Suus blèren: “Twinkle, Twinkle, little star.” Wat een overwicht heeft die jongen.;)  We zijn weer een ervaring rijker en hebben 5 dollar korting op onze toer voor de volgende dag, dus wat wil je nog meer. De toer ging naar de Mekong waar we met een bootje wat eilanden zouden bezoeken. Het eerste eilandje was een kokos eilandje waar een kokosfabriekje stond. We kregen dan ook een kokossnoepje aangeboden en konden zien hoe deze gemaakt en super snel verpakt werden Ook konden we hier slangenwijn proberen. Natuurlijk even een nipje geprobeerd, niet echt bijzonder maar wel een raar idee. Hierna kwamen we, na een kort ritje met paard en wagen, aan bij een restaurantje waar we thee, gedroogde kokos en gember konden proeven. Tot onze grote verrassing konden we daar een meters lange python en raam vol met bijen vast houden. Niet tegelijk natuurlijk, maar Suus en ik wilde dat toch wel even proberen waar Dennis deze kans toch maar even aan zich voorbij liet gaan. Verder was het gewoon een relax dagje met verder nog een boottochtje en een bezoekje aan een restaurantje waar traditionele muziek werd gespeeld.
Terug in het Hotel hebben we onze toer geboekt voor de volgende dag naar de Cu Chi tunnels waarvan uit de Vietcong de oorlog voerde tegen Amerika. Daar aangekomen kregen we een hoop informatie over hoe de Vietcong de tunnels en verschillende boobytraps gebruikte en na al deze interessant info mochten we zelf ook even door de 1,20 meter hoge tunnels heen kruipen. Na 20 meter vonden Suus, Dennis en ik het al meer dan genoeg en besefte wat een onaangenaam gevoel dat geweest moet zijn destijds.

De laatste dag in Saigon hebben we doorgebracht in een waterpark, wat een heerlijk verfrissende afwisseling was na alle warme en klamme dagen in de stad. De volgende dag moesten we dan eindelijk afscheid nemen van onze inmiddels goeie vriend Dennis. Hij vloog naar Bangkok en wij gingen weer op naar het volgende land Cambodja… We hebben echt een goeie tijd in Vietnam gehad van Halong Bay, Sapa en Hoi an tot de tunnels, de vloed en de Engelse les.
Onze eerste stop in Cambodja was Phnom Penh de hoofdstad van het land. De eerste dag dat we aankwamen met de bus gingen we met de tuk tuk naar ons guesthouse waar we de rest van de dag een beetje rond hebben gehangen. De tweede dag gingen we met een tuk tuk langs de Killing fields, een grote markt en het Tuol Sleng museum. De Killing fields was een gebied waar de het Khmer Rouge regime onder leiding van Pol Pot in 1975 tot 1979 zo’n 17.000 mensen heeft geëxecuteerd en in 129 massagraven heeft begraven. De kuilen zijn nu nog te zien en in een museumpje op het terrein wordt informatie gegeven over deze periode. Midden op het terrein staat een grote stoepa met ong. 9000 schedels erin. Dit was allemaal al erg aangrijpend, maar toen we naar het Tuol Sleng museum gingen was het nog heftiger. Het museum is eigenlijk een oud school gebouw wat de Khmer Rouge heeft gebruikt als martelgevangenis. In verschillende kamers waren bedden te zien waar mensen op gemarteld werden. Waarom? De Khmer Rouge wilde een land met alleen agrarische arbeiders dus alle mensen die geletterd waren, een bril hadden, van een andere afkomst waren of daar mee getrouwd waren, gestudeerd hadden, in de oude regering gezeten hadden, kortom als ze geen boer waren, werden ze gemarteld en geëxecuteerd. In die periode zijn in heel Cambodja in totaal 2 miljoen gestorven. Dit verhaal met alle foto’s en verhalen die daar te zien waren maakte het allemaal een minder vrolijke dag maar wel interessant om daar geweest te zijn. De volgende dag hadden we maar weer eens een fiets gehuurd om door de stad heen te crossen. We hadden op het programma staan om het koninklijk paleis en de zilveren pagode te zien maar toen we daar aankwamen bleek dat het gesloten was die dag vanwege een speciaal bezoek. Omdat er in de stad verder niet heel veel te zien was en echt weer heet was besloten we maar om in een parkje een plekje in de schaduw onder een boom te vinden. Daar zittende kwamen 2 mensen bij ons zitten waarvan 1 man die het volgens mij niet helemaal op een rijtje had zitten. Hij kwam steeds dichterbij schuiven en begon opeens stukjes gras van mijn been af te plukken. Ik vond het minder fijn en probeerde het hem duidelijk te maken, maar hij reageerde daar niet echt op. Tijd voor ons om te gaan dus en we gingen maar een wat boodschapjes doen voor de lunch en de busrit voor de volgende dag naar Siem Reap. ’s Avonds zijn we nog even op de fiets naar de avondmarkt gegaan wat een erg gezellige sfeer had, wederom de zelfde markt kraampjes die je op elke markt in de stad ziet.
De volgende ochtend gingen we dus naar Siem Reap, een klein gezellig stadje waar de beroemde tempels van de Angkor zijn. Daar aangekomen hebben we even wat gegeten en de tuk tuk voor de volgende dag 5 uur ‘s ochtend besteld voor onze trip naar de tempels. ’s Avonds kwamen we in ons guesthouse nog een Nederlands stel tegen waar we even mee gekletst hadden waarna we vroeg naar bed gingen voor de trip van de volgende dag. Gisterochtend 5 uur zaten we dan netjes op de stoep voor ons guesthouse te wachten maar geen tuk tuk. Een half uur later was hij daar dan eindelijk wat onze stemming natuurlijk niet ten goede kwam, want we hadden dus eigenlijk nog 30 minuten langer kunnen blijven snurken. Deze negatieve stemming werd in 1 keer weggeblazen toen we de eerste tempel “Angkor Wat” zagen. De reden dat we zo vroeg daar heen wilde gaan was omdat we de zonsopgang wilde zien en die hadden we op het nippertje gered. Het was echt een plaatje. Wederom zeg ik, kijk naar de foto’s en geniet. “Angkor Wat” is gebouwd rond 1152 en ziet er vooral vanaf de buiten kant enorm gaaf uit. Na dit eerste bezoek gingen we door naar “Angkor Thom” waarin de “Bayon“ tempel staat. Dit is een bouwwerk met 216 uitgehouwen gezichten die in alle richtingen kijken met een ijzige glimlach. Dit was wederom een heel gaaf bouwwerk om door heen te slenteren en alle muur tekeningen te bekijken enzo. Naast deze twee hebben we er nog een aantal bezocht waarvan er eentje nog wel heel bijzonder was om te zien. “Ta Prohm” is de enige tempel in het gebied waar ze al de jungle begroeiing niet verwijderd hebben waardoor je allerlei bomen dwars door het hele complex heen ziet groeien wat je een paar eeuwen terug brengt in de tijd. Ik moest denken aan “Indiana Jones”, Suus aan “Jungle Book”, maar werkelijk is het gebruikt als set voor de films “Tomb Raider” en “Two Brothers”. Al met al konden we deze dag die o zo vroeg begon bijschrijven bij een van de mooiste dagen van de hele reis. Toen we terug kwamen in het guesthouse waren we helemaal uitgeblust en hebben na het eten nog even met het Nederlandse stel een film gekeken.
Vandaag hebben we naast het slenteren over de markt en het bijwerken van de blog helemaal niks gedaan, ook wel weer eens lekker na al die indrukwekkende dagen. Morgen vertrekken we naar Kratie in het NO van Cambodja waar we de jungle in gaan duiken en wellicht voor de komende tijd niet of nauwelijks internet hebben.

Veel liefs Suus, Marsis en Jochem

Ps. Als iemand nog een idee heeft hoe ik het Trojaanse paard conflicker van ons laptopje af kan halen, ik ben een en al oor.