Noord-oost Cambodja vol verrassingen...

18 oktober 2009 - Senmonorom, Cambodja

 

Kratie een stadje in het NO van Cambodja is een plek waar niet heel veel te beleven is, behalve dan het bekijken van de zeer zeldzame zoetwater Irrawadi dolfijnen. De rit van Siem Reap naar Kratie verliep best goed buiten het feit dat we opeens ergens uit moesten stappen om in een zwarte 5p Toyota te gaan zitten. Later bleek dat we met 7 personen het laatste stuk van 3 uur naar Kratie werden gebracht. In Kratie aangekomen besloten we om direct die avond de dolfijnen te bezoeken. Toen we erachter kwamen dat het goedkoper was wanneer we met meer mensen in een bootje gingen, vroegen we de Petra (Nederlandse) en Louis (England) die toevallig het restaurant zaten met ons mee te gaan en binnen 10 min. zaten we op de motorbike naar het haventje. Bij het haventje aangekomen stapte we in een ietwat gammel bootje met een Cambodjaans mannetje die volgens ons te veel alcohol in z’n bloed had. Na 10 min. varen op de Mekong zagen we opeens iets in het water spatten. Toen we dichterbij kwamen zagen we de dolfijn rustig aan het wateroppervlak draaien en met z’n vinnen in het water klappen. Dit en de langzaam ondergaande zon in de Mekong was echt een geweldig plaatje. We bleven daar ongeveer een uur ronddobberen waarin we de dolfijn uit het water zagen springen, erg leuk. De volgende ochtend besloten we om direct naar Sen Monorom te gaan en Louis besloot om met ons mee te gaan.. We zouden eerst een bus moeten pakken naar een dorpje om daar met een pick up naar Sen Monorom te gaan. In het dorpje aangekomen kwam al direct een mannetje naar ons toe om transport aan te bieden. Na wat onderhandelen voor een plek in de laadbak van de pick up waren wij klaar om te gaan, toen pas vertelde hij ons dat we nog 3 uur moesten wachten en omdat hij de enige was die die kant op ging, hadden we geen andere keus dan wachten. Na 3 uur zagen we waar we op moesten wachten, de laadbak werd helemaal opgevuld met groente en toen het tot 2 meter opgevuld was werd ons verteld dat we toch de komende 3 uur naar Sen monorom in de pick up moesten doorbrengen. Met onze knieën in onze nek kwamen we erachter waarom er geen bussen naar Sen Monorom gaan, want we gleden van de ene naar de andere kant van de weg vanwege de modder weg waar we op reden. Eindelijk aangekomen in het stadje vonden we al snel een hostel waar we met z’n 3-en in een bungalow konden.
De volgende dag werden we om half 9 met 2 motorbikes opgewacht bij ons hostel. Louis ging achterop bij de gids en Suus en ik op de andere. Na een half uurtje kwamen we aan bij een klein rieten huisje aan de rand van de jungle. Daar stond ze te wachten, de olifant waar we de rest van de dag mee zouden doorbrengen. Een man van een van de stammen hier was de gids en na wat kennis maken, klommen we met een ladder op de rug van de olifant. De gids zat vlak achter haar hoofd, Louis achter de gids en wij in een klein bakje op haar rug. 5 minuten later gingen we dan door de jungle op de rug van een olifant. Heel apart de kracht van zo’n beest. 2 uur berg op, berg af en door rivieren heen kwamen we op een plek bij een waterval waar de olifant rustig een paar uurtjes kon eten en wij ook ons lunchpakketje oppeuzelden. Met het rijst achter de kiezen namen we een duik in het water en kropen achter de waterval. Op dat moment kwam het besef dat we achter een waterval midden in de jungle in Cambodja zaten na net op de rug van de olifant te hebben gezeten. Dit mooie moment werd een paar seconde later bruut verstoort door een vis die aan mijn tenen begon te sabbelen en omdat ik het gevoel had dat het aan het proeven was voordat het een hap nam besloot ik om maar gauw het water weer uit te gaan. Na een uurtje relaxen kwam onze gids terug met de olifant en liep er mee het water in. Hij liet ons weten dat we ook het water in konden komen om op de olifant te zitten en het te wassen. Dat was echt zo gaaf. Over de olifant heen hangen in het water alsof het een enorm knuffel dier was. Toen het bakje weer op de rug van de olifant zat klommen Suus en Louis in het bakje. Toen ik omhoog klom om achter de gids te zitten liet hij weten dat ik haar moest gaan besturen en net achter de oren te gaan zitten. Wauw wat een gevoel. Zo een groot beest “besturen”, alhoewel ze hield nogal van bamboe dus bij iedere tak rukte ze weer een tak los en at het op. Vlak voor de rivierovergang nam de gids het weer even over en daarna gingen Suus en Louis ook achter het stuur. Na 2 uur kwamen we weer terug bij het huisje waar we afscheid namen van de olifant en de gids en maakte en we sloten de dag af bij de “Nature Lodge”. Een guesthouse met restaurant net buiten het stadje waar ze een terras in een boom hebben gebouwd met een mooi uitzicht over het heuvellandschap.
Volgende dag besloten we om maar weer eens een motorbike te huren en verschillende watervallen in de omgeving te gaan bezoeken. We wisten dat wanneer het regende, de modderwegen zeer moeilijk begaanbaar waren, maar dat de wegen zo slecht waren..... Eerst gingen we naar een kleine waterval waar het mogelijk was om te zwemmen, maar omdat het weer niet zo goed was lieten we het zwemmen voor wat het was en gingen we door naar een andere waterval 17km verder. Onderweg daar naartoe werd het weer en daar mee ook de wegen alleen maar slechter. Nadat Suus en ik een keer waren weggeglipt en Louis ook een paar keer was gevallen besloten we om deze waterval te laten en naar een andere (37 km verder) te gaan.:S Eerst even een hapje eten in de boomhut en daarna op weg naar de zogeheten Busra waterval. Omdat we nog maar 4 uur hadden voordat het donker werd, besloten we om een tijd te zetten dat we echt terug moesten gaan, mochten we de waterval nog niet bereikt hebben. Het eerste deel van de weg was modderig maar oké, maar toen we bij een tolhuisje kwamen en 75 cent moesten betalen was de weg ineens perfect (voor Cambodjaanse begrippen) aangelegd. Met nog maar 10 km te gaan, een vaartje van 40km/h  en nog een uur voordat we echt terug moesten gaan dacht en zei ik dat we wel rustig aan konden doen want we zouden het wel redden. Nog geen 100m verder stopte de geasfalteerde weg en was het nog erger dan we de ochtend gezien hadden. Enorme plassen en modder waar we door heen moesten en regelmatig passeerde we auto’s die tot hun assen vast zaten in de modder. Met nog 1 km te gaan en nog 15min kwam we bij een helling wat echt onmogelijk was om omhoog te gaan. Na een aantal pogingen gaven we het op om met de motorbike te proberen en gingen te voet verder. Dit was zelfs bijna onmogelijk om naar boven te gaan maar met was doorzetting vermogen lukte het ons naar boven te lopen. Boven aangekomen was een kruising met de “gewone”grote weg en een klein bospaadje naar links. Een aantal Cambodjaanse mannen die daar stonden met een vastgelopen auto, wezen ons naar links. Omdat het paadje net leek of een bulldozer gewoon het bos in was gereden leek het ons wat vreemd om daar in te gaan, maar wat moet je anders. Toen we het lastig begaanbare paadje uitkwamen zagen we de weg gewoon aan onze rechterhand dus hadden het gevoel dat we in de maling genomen waren, maar we hoorde dat de waterval in de buurt was en zagen het pad waar we naar beneden moesten. De Busra waterval bestaat uit en val van 10m en 25m en was ongeveer 20m wijd. We kwamen aan tussen de eerst en de tweede val in en verder was niemand zo gek geweest om deze dag de waterval te bezoeken waardoor we daar alleen met z’n 3-en waren. Helaas konden we maar kort van de mooie waterval genieten want we moesten weer gauw terug om niet in het donker te hoeven rijden. Toen we terug liepen naar de motorbikes besloten we over de weg te gaan i.p.v. het paadje. Binnen 3 stappen begrepen we waarom we over het paadje moesten, want we stonden tot onze knieën in de modder en konden alsnog over het lastig begaanbare paadje terug lopen. Met het harder wordende modder op de benen en de wetenschap dat we nog maar anderhalf uur hadden voordat het donker werd reden we terug naar onze hostel. Toen we, na het moeilijke stuk weg, op de verharde weg reden gebeurde het meest irritante wat op dat moment kon gebeuren, de benzine was op. Louis, die voor ons reed, had niet opgemerkt dat wij stopte, dus begonnen we te lopen met de scooter in de hand, met het modder tot de knieën en de lucht die alsmaar donkerder werd. Na ongeveer 15 min. was Louis eindelijk wakker geworden en kwam terug om te kijken waar we bleven. Hij ging benzine halen terwijl wij rustig door bleven lopen. Na 5 minuten stopte een Cambodjaan op de scooter en vulde voor ons en flesje met benzine uit zijn scooter waardoor we weer verder konden rijden. Onderweg kwamen Louis weer tegen met wat benzine voor ons en na het vullen konden we dan eindelijk (in het donker) terug naar onze bungalow. De waterval was prachtig, maar of dat het allemaal waard was…..
Vandaag hebben we eigenlijk helemaal niks gedaan. Na het uitslapen hebben we lekker een ontbijtje gegeten en hebben we de rest van de dag bij de “Nature Lodge” rondgehangen en wat pool en kaarten gespeeld. De komende dagen gaan we proberen naar Laos te komen, waar we hoogst waarschijnlijk mijn verjaardag gaan doorbrengen in en hangmat op een eiland in de Mekong.


Foto’s

10 Reacties

  1. J & H:
    19 oktober 2009
    Wat een avonturen!!!!
    Wat geweldig die rit met de olifant en dat jullie ook de gelegenheid kregen om em te 'besturen'! En dan die waspartij echt helemaal te gek!! De prutrace was een heel ander verhaal, mooie watervalplaatjes, maar wel erg veel verrassingen onderweg, wel weer een andere kant van de Cambodjanen om na die afzetpraktijken een flesje gratizz brandstof te krijgen op een punt dat jullie het toch wel erg hard nodig hadden!! Heerlijk dat het allemaal weer goed is afgelopen!!
    En ook geweldig dat de trojaanse paarden de strijd verloren hebben!!
    Love you tooooo much!!!
    pa & ma
  2. Lydia en Can:
    20 oktober 2009
    Halllloo,
    Wow zeg, dus jullie hebben voor het eerst gemotorcrossed?! Stoer hoor! En het moraal van het verhaal is dat je Cambodjanen best kunt vertrouwen, toch?!
    Ik ben weer in Turkije, waar het weer toch net wat aangenamer is dan in NL.. maar volgens mij geldt hetzelfde voor jullie! Dus jullie krijgen de groetjes vanuit Turkije!

    liefs van Can en Lyd
  3. Karin:
    21 oktober 2009
    Happy birthday Jochem,
    We hopen dat je daar ook een beetje verjaardagsgevoel hebt, natuurlijk geen lekkere hazelnoottaart van de Hema maar dat haal je maar in als jullie terug zijn.
    Erg vreemd dat je nu zo ver weg bent, we vieren het evengoed een beetje hier.Ik ga appeltaart bakken.
    Hele dikke knuf en hoop je vanmiddag nog op skype te kunnen spreken.
    Ma en Do
  4. sjakka en ans:
    21 oktober 2009
    Eeey gefeliciteerd jongen.

    Hoe ga je het vieren vandaag? Als je terug bent
    gaan we een keer karten.
    Doe de groeten aan Suus en je knuffel.

    Ciaooo
  5. Rijntje en Chiel:
    21 oktober 2009
    Lang zal je leven, lang zal je leven, lang zal je leven in de gloria, in de gloria, in de gloriaaaaaaaa!!!!!!
    Hieper de piep Hoera (23 x)

    Hey knapperd,
    van harte gefeliciteerd nogmaals!!!!!!!!!!!
    Een dikke verjaardagsknuffel!!
    Rijn en Chiel
  6. Henk van der Meijden::
    21 oktober 2009
    Heee lieve Jochem, gefeliciteerd hoor met je jarig zijn!! Een lekkere taart zou er natuurlijk wel ingaan....hebben ze die daar wel in het verre oosten? Tot volgend jaar dan maar en dan kom je maar bij ons een lekker stukske monchou halen!
    Smakkerrrrrrrssssssss Jos,Kirsten,Mique&Teuntje
  7. Elke zegt:
    22 oktober 2009
    Poep!
    Jochem! Ik had in mijn hoofd dat je de 26ste jarig was, vraag me niet waarom. Wat stom zeg.

    Hier dan alsnog:
    | | | | | | /
    -- Gefeliciteeeeerd Tjochem! --
    / | | | | | |

    Hebben jullie al genoten van een lekker stukje Laosderiaanse taart? En hebben jullie een leuke dag gehad, lekker relaxed met z 'n tweetjes?Ik zie de foto's met taart in de hangmat wel verschijnen ;)

    Dikke verjaardagspakkerd Elk
  8. Mariska:
    23 oktober 2009
    Hoi Jochem, gisteren ben ik vergeten een berichtje achter te laten, maar je oude oppas hoopt dat je een fijne verjaardag hebt gehad. Wat maken jullie toch een geweldige reis. Ik lees je blog regelmatig, hopelijk vind je dat niet erg.
    Ga maar fijn door met het beleven van nieuwe avonturen.
    Liefs, Mariska
  9. Jaap Ronday:
    25 oktober 2009
    Hallo Suus en Jochem.
    Jullie maken nogal wat mee zo onderweg. Het blijft heel leuk om jullie op deze manier te volgen. Jochem natuurlijk nog gefeliciteerd met je verjaardag, ook namens Annie,Jesse en Britt.
    Als jullie naar Indonesie gaan, komen jullie dan ook op Sumatra? Daar heeft een vriendin van mij een kinderopvanghuis opgezet in Bukit Lawang, dat zeer de meite waard is en waar je ook kunt overnachten. Hun website is: http://www.kindertehuisbukitlawang.nl en ze kunnen wel wat fysieke hulp gebruiken. Ze hebben voor de kinderen ook een sportveldje gemaakt voor basketball en badminton.
    Groetjes,

    Jaap
  10. Rijntje en Chiel:
    28 oktober 2009
    Hallo daar zo heel ver weg,

    Hier gewoon even een niet nuttig berichtje van mij!!!!
    Ik zit nu op mijn werk en tja......even niets te doen, dus ik dacht laat ik jullie eens verblijden met een berichtje van mij ;)
    Heel veel plezier (niet te veel anders wordt ik zo jaloers)
    Een hele dikke knuffel van mij!!!!!!!